Επειδή τίθεται συχνά το ζήτημα σε βιβλιοφιλικές ομάδες και αναγνώστες, κατά πόσον δηλαδή πρέπει ή όχι να γίνονται σπόιλερς στα βιβλία που αναρτώνται, θα καταθέσω τα εξής που νομίζω απαντούν στο ζήτημα. Ξεκινάμε με τη σημαντική διάκριση μεταξύ γραπτής παρουσίασης και κριτικής. Στην παρουσίαση, η οποία πλειοψηφεί κατά πολύ σε όγκο, ο αναρτήσας παρουσιάζει το … Συνέχεια ανάγνωσης Περί σπόιλερς →

Ποια είναι η μοίρα των ανθρώπινων καλλιτεχνικών δημιουργιών; Όχι αυτή που μπορεί κάποιος να διαβάσει για παράδειγμα σε ένα βιβλίο λογοτεχνικής ή κινηματογραφικής κριτικής: δηλαδή, έχοντας τοποθετηθεί το βιβλίο ή η ταινία σε συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και σε σχέση με παρόμοια έργα που έχουν εγγραφεί εντός του συνειδητά ή μη, στη συνέχεια επιχειρείται από τον … Συνέχεια ανάγνωσης Ο ρόλος του κριτικού →

Με ενοχλεί το γυμνό και το σεξ στο σινεμά (ακόμα περισσότερο στο θέατρο που είναι live). Λιγότερο στη λογοτεχνία, καθώς δεν παρεμβάλλεται η εικόνα και εναπόκειται στη φαντασία του αναγνώστη να συμπληρώσει κατά το δοκούν τα κενά του κειμένου. Κι εκεί όμως η υπερβολή καταντά θλιβερή, συνήθως, και παρελκυστική. Αυτή μου η στάση δεν οφείλεται … Συνέχεια ανάγνωσης Το σεξ στο σινεμά →

Επ’ ευκαιρία αναρτήσεων κλπ., σε σχέση με την ανάγνωση κλασικών κειμένων, συνδράμω με λίγες σκέψεις και ξεκινώ αποφατικά: Μην διαβάζετε ή μην προτείνετε σε νεαρά άτομα (κάτω των 25 με 30 χοντρικά) κλασικά κείμενα όπως Σαίξπηρ, Γκαίτε, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Μέλβιλ, Τζόυς, Μαν, Τζέιμς κ.ο.κ., εάν δεν το έχουν επιλέξει τα ίδια. Δεν πρόκειται να γίνουν … Συνέχεια ανάγνωσης Περί ανάγνωσης των κλασικών →

Θέση: Οι άνθρωποι δεν είναι οι προθέσεις τους, αλλά οι πράξεις τους. Γνωστό και το ρητό ότι ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις (οι διάφοροι -ισμοί θα το επιβεβαιώσουν). Εν ολίγοις, υποτίθεται πως είμαστε αυτό που πράττουμε κι όχι εκείνο που θεωρούμε ή ανακοινώνουμε λεκτικά στους άλλους και τον εαυτό μας. … Συνέχεια ανάγνωσης Πράξεις και προθέσεις →

Αυτό που επιχείρησε και πέτυχε ο Μπόρχες, βασισμένος στον ιδεαλισμό του Μπέρκλευ (Esse est percipi) και του Σοπενχάουερ μεταξύ άλλων, είναι το αντίθετο από εκείνο το οποίο οι περισσότεροι αναγνώστες θεωρούν διαβάζοντάς τον. Σε κάθε του σελίδα ή διήγημα προσπαθεί να αποτινάξει τον ζυγό της μοναδικότητας του δημιουργού, με τον ακόλουθο τρόπο: δημιουργεί ένα παλίμψηστο, … Συνέχεια ανάγνωσης Μπόρχες →

Λόγω των πρόσφατων γεγονότων στη Μέση Ανατολή, παρατηρώ ότι μερίδα αναγνωστών αναζητά λογοτεχνικά βιβλία που σχετίζονται με το θέμα. Η λογική είναι ότι επιθυμούν να «πληροφορηθούν», να «κατανοήσουν» το διακύβευμα της σύγκρουσης, τις αιτίες κ.ο.κ. Αν βάζω τις λέξεις αυτές σε εισαγωγικά είναι γιατί τις θεωρώ εξ ορισμού λάθος ως αιτιολογίες επιλογής, καθώς βασίζονται σε … Συνέχεια ανάγνωσης Λογοτεχνία και ιστορία →

«Τέχνη σημαίνει να σκέφτεσαι με εικόνες» A. Potebnya Ευκαιρίας δοθείσης από ένα λογοτεχνικό βιβλίο που διάβαζα πρόσφατα, στο οποίο μεταξύ άλλων ελαττωμάτων παρατήρησα την παρουσία πληθώρας διαλόγων σε βαθμό ενοχλητικό, σκέφτηκα να καταθέσω κάποιες απόψεις για το θέμα. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο Ναμπόκοφ αποφαινόταν αρνητικά περί της χρήσης τους μπορεί να είναι αρκετό γιατί … Συνέχεια ανάγνωσης Ο διάλογος στη λογοτεχνία →

«Η ανεκτικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη αρετή, είπα. Για κάποιους πιο δύσκολη από τον ηρωισμό. Πιο δύσκολη από τη συμπόνια.» Τύχη – Τζ. Κόνραντ Επίκαιρη σκέψη, αμφιλεγόμενη κι ως εκ τούτου ενδιαφέρουσα, την οποία ερμηνεύω ως εξής: Ηρωισμός και συμπόνια εκπορεύονται από την ίδια πηγή, δηλαδή μια εσωτερική παρόρμηση, ένα αυθόρμητο συναίσθημα που μετατρέπεται σε πράξη. … Συνέχεια ανάγνωσης Σκέψεις →

Συγγνώμη προκαταβολικά από τους φίλους που την αγαπούν, αλλά η Αγκάθα Κρίστι είναι μια κακή συγγραφέας. Κατανοώ ότι προσφέρει ψυχαγωγικές ιστορίες μυστηρίου, αλλά νομίζω ότι η δημοτικότητά της οφείλεται αρχικά στο γεγονός ότι τα βιβλία της υπήρξαν, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, πιο εύκολα προσβάσιμα από άλλα του είδους, με πληθώρα μεταφράσεων. Σταδιακά, … Συνέχεια ανάγνωσης Αγκάθα Κρίστι →