[Ο Λουί Μαλ κινηματογραφεί την παράσταση που ανέβασε ο Αντρέ Γκρέγκορι, σε διασκευή Ντέιβιντ Μάμετ] Αν υπάρχει κάποιο νεκροταφείο ονείρων, έξω από την πύλη του στέκεται επιστάτης ο Τσέχωφ να υποδέχεται εκείνους που περιμένουν στη σειρά να κάνουν τον απολογισμό. Στον «Θείο Βάνια» επικρατεί ένα μοτίβο: εκείνο των διαψεύσεων. Οι ήρωες κινούνται μακάρια στην κοσμική … Συνέχεια ανάγνωσης Ο Βάνια στο Μπρόντγουει →

Είναι σύνηθες το φαινόμενο οι κριτικοί λογοτεχνίας να επιχειρούν να αποδείξουν τη σημασία του αφηγηματικού ύφους, τονίζοντας την πρωτοκαθεδρία του έναντι του περιεχομένου, παραπέμποντας συχνά στην κλασική μαρξιανή έννοια όπου το σύνολο των υλικών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών αποτελούν υποδομή-Unterbau και η αντανάκλαση της βάσης στην πνευματική, ηθική ζωή, αποτελεί την υπερδομή-Überbau. Προφανώς η διάκριση δεν είναι … Συνέχεια ανάγνωσης Η ασαφής επικράτεια του ύφους και ο χάρτης της →

Κανείς αναγνώστης δεν μπορεί να λειτουργήσει άψογα και στα δύο επίπεδα. Εκείνο που κερδίζει σε Έκταση θα το χάσει σε Βάθος, και το αντίστροφο. Καθοριστικός και περιοριστικός παράγοντας είναι προφανώς ο χρόνος, καθότι στο υποθετικό σενάριο μη πεπερασμένου χρόνου θα υπήρχε περιθώριο για… επέκταση της Έκτασης και απεριόριστο Βάθος ταυτόχρονα. Δεδομένης της ανθρώπινης συνθήκης όμως, … Συνέχεια ανάγνωσης Η Έκταση και το Βάθος στην ανάγνωση →

Δεν υπάρχουν μεγάλοι έρωτες εκτός λογοτεχνίας (σινεμά και λοιπών τεχνών). Το όποιο πάθος προκύπτει στην καθημερινότητά μας, δεν είναι της ίδιας έντασης και διάρκειας με τα οποία απεικονίζεται από τους μεγάλους, ταλαντούχους δημιουργούς. Λογικό, καθότι αυτή είναι η (ιερή) λειτουργία της τέχνης, όποτε αποφασίζει να σταθεί κριτικά και συμπληρωματικά απέναντι σ’ αυτό που αποκαλούμε ζωή. … Συνέχεια ανάγνωσης Πάθη εντός και εκτός λογοτεχνίας →