Σε έναν κόσμο μόνιμα/νόμιμα αναθεωρητικό, ψευδεπίγραφα δημοκρατικό, ανερυθρίαστα δικαιωματικό, ο οποίος έχει θέσει στο επίκεντρο το «δικαίωμα στην άποψη» και ομνύει στον σχετικισμό, θα δηλώσω υπερήφανα ότι καταρχήν τρέφω συμπάθεια προς τις αυθεντίες, εννοώντας πάντοτε εκείνες του πνεύματος (η μόνη αριστεία που παραδέχομαι). Παραφράζοντας ελαφρώς τον Ντεμπόρ: Στην εποχή της γενικευμένης ημιμάθειας, ο θαυμασμός και … Συνέχεια ανάγνωσης Ένα μακρύ Σάββατο – Τζ. Στάινερ →

Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου υπήρξε σχετικά αποδοτικό, με κάποια μικρού και μεσαίου μεγέθους βιβλία στα οποία θα σταθώ εν τάχει. Πάμε λοιπόν: Γκίμπελ ο σαλός και άλλες ιστορίες – Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ Ο μύθος, το παραμύθι, και συνακόλουθα η χρήση της αλληγορίας και της παραβολής είναι για τους περισσότερους συγγραφείς ναρκοπέδιο, καθώς υπάρχει πάντα … Συνέχεια ανάγνωσης Αναγνωστική ανασκόπηση δεκαπενθημέρου →

Η παρουσία του διαζευκτικού μεταξύ των δύο ονομάτων είναι ελαφρώς παραπλανητική, αφού θα μπορούσε να βρίσκεται κάλλιστα στο τέλος. Μολονότι επιχειρείται σύγκριση μεταξύ των δύο συγγραφέων, αυτό δεν γίνεται για να προταθεί/ προκριθεί ο ένας εκ των δύο, δεδομένου ότι ο Στάινερ στέκεται με ισόποσο θαυμασμό απέναντί τους. Η αίσθηση του αναγνώστη είναι ότι ο … Συνέχεια ανάγνωσης Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι – Τζ. Στάινερ →

Υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίσεις τον Steiner (ομοίως και τον Bloom κ.ο.κ.). Ο πρώτος είναι αυθόρμητος και κοινότοπος: Να τον χαρακτηρίσεις "ελιτιστή" "σχολαστικό", "ακαδημαϊκό" και να ξεμπερδεύεις μαζί του. Ο δεύτερος είναι πιο απαιτητικός, καθότι προϋποθέτει να αφήσεις στον "περίβολο του ναού" το περίτεχνο πλην επαχθές ένδυμα του εγωισμού σου και να προσέλθεις ολόγυμνος, "σαν … Συνέχεια ανάγνωσης Περί δυσκολίας – Τζ. Στάινερ →