Ανέκαθεν ο δραματικός μονόλογος (piece en monologue) μου άφηνε μια επίγευση εγκλωβισμού. Εν μέρει οφείλεται στην απουσία ενδοκειμενικής αλληλεπίδρασης χαρακτήρων, δίχως την ψευδαίσθηση διαμεσολάβησης που αφήνει η παρουσία διαλόγου, τη θαλπωρή που προσφέρει ένας τουλάχιστον χαρακτήρας με τον οποίο μπορείς να ταυτιστείς. Ο μονόλογος δεν προσφέρει αυτή την ανακούφιση, με αποτέλεσμα να απομένει η απευθείας … Συνέχεια ανάγνωσης Μολλόυ – Σ. Μπέκετ →

1η δημοσίευση: Book Press "Η λογοτεχνία απευθύνεται στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, από όπου οι σκιές άλλων κόσμων περνούν σαν τις σκιές των ανώνυμων και αθόρυβων πλοίων." Δεν νομίζω πως κάποιος, κάποτε, αποτόλμησε να κατατάξει τον Ναμπόκοφ στο Πάνθεο εκείνων των γενειοφόρων δασκάλων που απεικονίζονται να αγκαλιάζουν στοργικά τους μαθητές, επιδαψιλεύοντας τιμές και αξιώματα, αλλά … Συνέχεια ανάγνωσης Μαθήματα για τη ρωσική λογοτεχνία – Β. Ναμπόκοφ →