Ο Καλβίνο δεν είναι μόνο σημαντικός συγγραφέας, αλλά και ικανότατος δοκιμιογράφος / λογοτεχνικός κριτικός, όπως φαίνεται στο εν λόγω βιβλίο. Όχι, λοιπόν, καμία απορία δεν είχα "Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς", καθώς στην τρέχουσα φάση της ζωής μου, το ερώτημά μου είναι "Γιατί να διαβάζουμε οτιδήποτε άλλο πλην των κλασικών". Εντούτοις, ο εξαίρετος αυτός πνευματικός … Συνέχεια ανάγνωσης Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς – Ι. Καλβίνο →

Να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν ήμουν από εκείνους που ενθουσιάστηκαν με την "Ιda". Όχι πως δεν μου άρεσε, πως δεν την απόλαυσα. Απλά οι διθυραμβικές κριτικές, κατά τη γνώμη μου, ήταν μάλλον υπερβολικές, για μια ταινία που στιλιστικά και δευτερευόντως θεματικά (είπαμε: το ΠΩΣ πρώτα, μετά το ΤΙ) δεν πρωτοτυπεί. Αυτό πάλι από μόνο του … Συνέχεια ανάγνωσης Ψυχρός πόλεμος – Π. Παβλικόφσκι →

Η απόγνωση παρασιτεί στην εμβρίθεια. Το βήμα στο κενό της ύπαρξης δεν απαιτεί μόνο πνεύμα τολμηρό και δυσήνιο, αλλά την απώλεια του έρματος που ο οπτιμισμός προφέρει σε έναν "βίο ανεξέταστο". Ομοίως, απαιτείται ικανό απόθεμα εγωισμού και εγωκεντρισμού, καθότι η πηγαία και συνεχής ενασχόληση με το ένδον, απομονώνει και αποστασιοποιεί το υποκείμενο από την όχληση … Συνέχεια ανάγνωσης Σκέψεις →

Ξεκινώ με ερώτηση: "Γιατί να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1871 και αναφέρεται στη Βικτωριανή εποχή;" Αφήνω τον O. Wilde να δώσει μια πρώτη απάντηση: "Τα πάντα έχουν σημασία στην τέχνη, εκτός από το θέμα". Όσο όμως κι αν τα αποφθέγματα είναι ενδιαφέροντα, ιδίως εφόσον τεχνηέντως έχει εμφιλοχωρήσει κάποια αυθεντία ως επιχείρημα, δεν … Συνέχεια ανάγνωσης Μίντλμαρτς – Τζ. Έλιοτ →

Στην αρκτική σκηνή τού αριστουργηματικού "2001" του S. Kubrick, οπότε τα πρωτεύοντα θηλαστικά έρχονται σε επαφή με το θαύμα του Μονόλιθου, προσεγγίζουν με δέος και φόβο το τεχνούργημα, κρούοντάς το απαλά με τα πρωτόγονα όπλα-εργαλεία τους. Αυτή την εικόνα είχα κατά νου προτού "βγω στον πηγαιμό" για την πρώτη ανάγνωση του πολυθρύλητου "Οδυσσέα" του Τζόυς. … Συνέχεια ανάγνωσης Οδυσσέας – Τζ. Τζόυς →

Είναι πιθανόν οι περισσότεροι (ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας) αναγνώστες, ερχόμενοι σε επαφή με ένα βιβλίο λογοτεχνικής κριτικής και δη με την αυθεντία του συγγραφέα του, όπως συμβαίνει ξεκάθαρα στο εν λόγω, να αντιδράσουν αρνητικά, διαβλέποντας μια προσπάθεια ποδηγέτησης, επιβολής γούστου κ.ο.κ. Απολύτως κατανοητό και συγγνωστό. Εγώ πάλι, δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή. Έχοντας αποδεχθεί το γεγονός … Συνέχεια ανάγνωσης Πώς και γιατί διαβάζουμε; – Χ. Μπλουμ →

Αυτό το βιβλίο θεωρείται προκλητικό, από τα πλέον προκλητικά, για τον λάθος λόγο. Αυτό το βιβλίο είναι ένα παρεξηγημένο βιβλίο, από τα πιο παρεξηγημένα, αλλά και πάλι για λάθος λόγο. Αυτό το βιβλίο είναι ένα έργο τέχνης, για κάποιους όχι και τόσο προφανείς αλλά ορθούς λόγους. Ο λάθος λόγος είναι ο εξής ένας και σημαντικός: … Συνέχεια ανάγνωσης Λολίτα – Β. Ναμπόκοφ →

Η τέχνη δεν αποστρέφεται το έρεβος, τουναντίον εμπνέεται από αυτό. Ενίοτε μάλιστα, το επικαλείται, και με χειρουργική σχολαστικότητα φέρνει στην επιφάνεια της τυπωμένης σελίδας όλα όσα οι άνθρωποι επιχειρούν να αποκρύψουν από τον εαυτό τους και τους άλλους. Το σκότος είναι η αφορμή, η Λογοτεχνία είναι το αποτέλεσμα και ο Hardy ο Ιεροφάντης στο αριστουργηματικό … Συνέχεια ανάγνωσης Τζουντ ο αφανής – Τ. Χάρντυ →

Ο Ναμπόκοφ δεν είναι ένας ακόμα ετερόφωτος γραφιάς. Σε ευθεία αντίθεση με τον τίτλο του μυθιστορήματος αυτού (σεξπηρική εικόνα που παραπέμπει στη Σελήνη και στο δάνειο από τον Ήλιο φως, πάντα όμως χλωμό), ο συγγραφέας είναι ο Εωσφόρος της Τέχνης. Τι είδους τέχνη είναι όμως αυτή την οποία φέρει το εωθινό φως της λογοτεχνίας του; … Συνέχεια ανάγνωσης Χλομή φωτιά – Β. Ναμπόκοφ →