Το να ξορκίσεις τον θάνατο και δη εκείνον αγαπημένου προσώπου είναι εξαιρετικά δύσκολο, συχνότερα ψυχοφθόρο και, εν τέλει, αναποτελεσματικό. Πολύ περισσότερο όταν προσπαθήσεις να περάσεις την κλυδωνιζόμενη γέφυρα που συνδέει τον ιδιωτικό με τον δημόσιο χώρο μέσω ενός ντοκιμαντέρ-ταινίας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του μοναδικά πρωτότυπου «Ο Ντικ Τζόνσον είναι νεκρός». Ο Ντικ Τζόνσον έχει … Συνέχεια ανάγνωσης Ο Ντικ Τζόνσον είναι νεκρός – Κ Τζόνσον →

Θεωρούμενος από αρκετούς κριτικούς ως ένας ελάσσων Ντίκενς, ο Wilkie Collins ακολούθησε τον δικό του δρόμο, προσφέροντας στο πολυπληθές κοινό του ενδιαφέρουσες ιστορίες, μία εκ των οποίων (και κατ’ εμέ η σημαντικότερη) είναι το «Αρμαντέιλ». Αυτή τη φορά θα ξεκινήσω αντίστροφα την κριτική μου, επισκοπώντας τους χαρακτήρες και την πλοκή, ώστε να καταλήξω δοξαστικά στο … Συνέχεια ανάγνωσης Αρμαντέιλ – Γ. Κόλινς →

Στο μοναδικό του αυτοβιογραφικό έργο με τίτλο «Τα γεγονότα», ο μέγας Φ. Ροθ αποφεύγει συστηματικά τη βιογραφία του εαυτού του. Όσο κι αν το επιχειρεί, τα αποτελέσματα δεν είναι ακριβώς τα αναμενόμενα. Όχι γιατί δεν μπορεί να επιτύχει στους συγγραφικούς στόχους που εξαρχής θέτει – είναι που η στόχευσή του παραμένει διαφορετική. Η άμεση συνέπεια … Συνέχεια ανάγνωσης Τα γεγονότα – Φ. Ροθ →