Ο μεγάλος αποχαιρετισμός – Ρ. Τσάντλερ

Οι αποχαιρετισμοί αποτελούν ευγενές υλικό, στο οποίο η τέχνη καταφεύγει ακάματα. Παράδοξο, καθότι η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από τέτοιους, πάσης φύσεως, σε βαθμό κοινοτοπίας. Κι αν η κοινοτοπία παραμένει η συγκολλητική ουσία της καθημερινότητάς μας, το αυτό δεν ισχύει ευτυχώς στην περίπτωση της τέχνης. Εκεί, ο αποχαιρετισμός λαμβάνει διαστάσεις δυσθεώρητες, αποτελεί υλικό άξιο τραγωδίας, … Συνέχεια ανάγνωσης Ο μεγάλος αποχαιρετισμός – Ρ. Τσάντλερ →

Confiteor (….)

Δεν αντέχω πλέον τα βιβλία (την τέχνη εν γένει) "καλών προθέσεων". Δεν αντέχω τους χαριτόβρυτους/ τρυφερούς καλλιτέχνες, οι οποίοι αφότου έχουν γλείψει με περισσό αυτό-οικτιρμό τις "πληγές" τους, στη συνέχεια σπεύδουν να πράξουν τα δέοντα ανταποδίδοντας στο ευπροσήγορο και μαλθακό κοινό τους. Εκείνους τους βαθιά "ανθρώπινους", τους "ουμανιστές" κ.ο.κ. Αξίες τις οποίες στην καθημερινότητά μου … Συνέχεια ανάγνωσης Confiteor (….) →

Η δίκη – Φρ. Κάφκα

1η δημοσίευση: Book Press Οι βιογράφοι, μετά λόγου γνώσεως, μας εξηγούν ότι το λεξιλόγιο του Κάφκα είναι σχετικά φτωχό, καθότι τα Γερμανικά (γλώσσα της μητέρας του) τα διδάχθηκε. Οι φράσεις του δουλεμένες και κοφτές, δεν διαθέτουν την παραληρηματική ορμή άλλων ομοτέχνων του, εκείνο το κατευναστικό μουρμουρητό που διατρέχει τη σελίδα, μικροί παραπόταμοι που οδηγούν σε … Συνέχεια ανάγνωσης Η δίκη – Φρ. Κάφκα →