Υπάρχουν δύο τρόποι να γράψεις ένα καλό βιβλίο: είτε να διηγηθείς μια ενδιαφέρουσα ιστορία είτε το αφηγηματικό σου ύφος να είναι ιδιαίτερο. Εάν επιτύχεις και στα δύο, έχεις πολλές πιθανότητες το πόνημα να γίνει κλασικό. Εάν αποτύχεις και στα δύο, είσαι ο Coetzee και έχεις γράψει τον «Πολωνό» (εκδ. Διόπτρα, μετάφραση Χρ. Σωτηροπούλου). Ας ξεκινήσω … Συνέχεια ανάγνωσης Ο Πολωνός – Τζ. Κούτσι →

1η δημοσίευση: Book Press Όταν σε ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας προς το τέλος του βιβλίου, ο Φρανκ, ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, σκέφτεται ότι «…μπορούσε να υπάρξει ένα τέλος στο κακό και μια αρχή στο καλό» ο αναγνώστης οραματίζεται το παράδοξο της ανθρώπινης κατάστασης και αρχίζει να κατανοεί. Και κατανοώντας να συναισθάνεται και ίσως τελικά να … Συνέχεια ανάγνωσης Ο βοηθός – Μπ. Μάλαμουντ →

1η δημοσίευση Book Press Μου είναι αδύνατον να κρίνω όπως θα ήθελα αυτό το βιβλίο για συγκεκριμένους λόγους. Ο πλέον προφανής είναι ότι δεν διαθέτω τα αντικειμενικά προσόντα για κάτι τέτοιο. Η ανεπάρκεια στα επιστημονικά πεδία (μαθηματικά και φυσική κυρίως), καθώς και η περιορισμένη μου ευφυία (αναφέρεται ξεκάθαρα εντός: η ευφυία καθορίζεται σε σχέση με … Συνέχεια ανάγνωσης Stella Maris – Κ. ΜακΚάρθι  →

1η δημοσίευση: Book Press Ο ήλιος της λογοτεχνίας φωτίζει ολόκληρη την πλάση, όχι αποκλειστικά την Ανατολή ή τη Δύση, και οι ακτίνες του καίνε με την ίδια ένταση. Ως εκ τούτου, απ’ όπου κι αν προέρχεται, η λογοτεχνία είναι ομοούσιος και αδιαίρετη. Το οποίο σημαίνει κι ότι ο συγγραφέας έχει μεν εθνικότητα, καταγωγή, χρόνο και … Συνέχεια ανάγνωσης Αποσυνάγωγοι – Ο. Ατάι →

Ο Αντονιόνι, όπως όλοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες -κατά πώς τα έγραφε κι ο Ραφαηλίδης- ήταν πρώτιστα διανοούμενοι. Το φιλοσοφικό έργο τους ήταν οι ταινίες τους, με τη διαφορά ότι οι σκέψεις τους περικλείονταν και συνυφαίνονταν στις εικόνες τους. Αυτό δεν σήμαινε απαραίτητα ότι η ταινία θα εμπεριείχε τη σκέψη του σκηνοθέτη υπό μορφή δοκιμίου, όπως … Συνέχεια ανάγνωσης «Συχνά για να καταλάβεις, θα πρέπει να ψάξεις στο κενό…» →

"Καθένας που δεν τα βγάζει πέρα με τη ζωή όσο είναι ζωντανός, χρειάζεται το ένα χέρι για να απομακρύνει κάπως την απελπισία για τη μοίρα του… αλλά με το άλλο χέρι του μπορεί να σημειώνει αυτά που βλέπει ανάμεσα στα ερείπια, γιατί βλέπει περισσότερα και διαφορετικά πράγματα από τους άλλους – στο κάτω-κάτω είναι νεκρός … Συνέχεια ανάγνωσης Ημερολόγια – Φ. Κάφκα →

1η δημοσίευση: Book Press Κατά τα λεγόμενα του H. Bloom υπάρχουν δύο καταγωγικές γραμμές στο διήγημα και το μυθιστόρημα: η μία ξεκινά από τον Θερβάντες και τον Σαίξπηρ και αποτελεί, τρόπον τινά, τη ρεαλιστική σχολή και η άλλη ξεκινάει με τον Κάφκα και συνεχίζει με τον Μπόρχες, εισαγάγοντας το φανταστικό στοιχείο στη λογοτεχνία. Ας ακουστεί … Συνέχεια ανάγνωσης Νοσταλγία – Μ. Καρταρέσκου →

Η "Ημέρα των Ερωτευμένων", αυτή η ετήσια "τελετή αγάπης", αποτελεί μια ακόμα αφαίρεση κενή νοήματος, απευθυνόμενη σε καταναλωτές-τηλεθεατές, οι οποίοι εθίστηκαν στην καθημερινή εναλλαγή προσωπείων, έχοντας απωλέσει –εάν ποτέ είχαν- τον πρωτότυπο εαυτό τους. Εφόσον δεν υφίσταται κάποιος πυρηνικός εαυτός άξιος να αγαπήσει και να αγαπηθεί –έργο διαρκείας, επίμοχθο που απαιτεί περισσότερο να "Είσαι" παρά … Συνέχεια ανάγνωσης Σκέψεις →