Ποια είναι η μοίρα των ανθρώπινων καλλιτεχνικών δημιουργιών; Όχι αυτή που μπορεί κάποιος να διαβάσει για παράδειγμα σε ένα βιβλίο λογοτεχνικής ή κινηματογραφικής κριτικής: δηλαδή, έχοντας τοποθετηθεί το βιβλίο ή η ταινία σε συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και σε σχέση με παρόμοια έργα που έχουν εγγραφεί εντός του συνειδητά ή μη, στη συνέχεια επιχειρείται από τον … Συνέχεια ανάγνωσης Ο ρόλος του κριτικού →

Με ενοχλεί το γυμνό και το σεξ στο σινεμά (ακόμα περισσότερο στο θέατρο που είναι live). Λιγότερο στη λογοτεχνία, καθώς δεν παρεμβάλλεται η εικόνα και εναπόκειται στη φαντασία του αναγνώστη να συμπληρώσει κατά το δοκούν τα κενά του κειμένου. Κι εκεί όμως η υπερβολή καταντά θλιβερή, συνήθως, και παρελκυστική. Αυτή μου η στάση δεν οφείλεται … Συνέχεια ανάγνωσης Το σεξ στο σινεμά →

Επ’ ευκαιρία αναρτήσεων κλπ., σε σχέση με την ανάγνωση κλασικών κειμένων, συνδράμω με λίγες σκέψεις και ξεκινώ αποφατικά: Μην διαβάζετε ή μην προτείνετε σε νεαρά άτομα (κάτω των 25 με 30 χοντρικά) κλασικά κείμενα όπως Σαίξπηρ, Γκαίτε, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Μέλβιλ, Τζόυς, Μαν, Τζέιμς κ.ο.κ., εάν δεν το έχουν επιλέξει τα ίδια. Δεν πρόκειται να γίνουν … Συνέχεια ανάγνωσης Περί ανάγνωσης των κλασικών →

Θέση: Οι άνθρωποι δεν είναι οι προθέσεις τους, αλλά οι πράξεις τους. Γνωστό και το ρητό ότι ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις (οι διάφοροι -ισμοί θα το επιβεβαιώσουν). Εν ολίγοις, υποτίθεται πως είμαστε αυτό που πράττουμε κι όχι εκείνο που θεωρούμε ή ανακοινώνουμε λεκτικά στους άλλους και τον εαυτό μας. … Συνέχεια ανάγνωσης Πράξεις και προθέσεις →

«Τέχνη σημαίνει να σκέφτεσαι με εικόνες» A. Potebnya Ευκαιρίας δοθείσης από ένα λογοτεχνικό βιβλίο που διάβαζα πρόσφατα, στο οποίο μεταξύ άλλων ελαττωμάτων παρατήρησα την παρουσία πληθώρας διαλόγων σε βαθμό ενοχλητικό, σκέφτηκα να καταθέσω κάποιες απόψεις για το θέμα. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο Ναμπόκοφ αποφαινόταν αρνητικά περί της χρήσης τους μπορεί να είναι αρκετό γιατί … Συνέχεια ανάγνωσης Ο διάλογος στη λογοτεχνία →

«Η ανεκτικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη αρετή, είπα. Για κάποιους πιο δύσκολη από τον ηρωισμό. Πιο δύσκολη από τη συμπόνια.» Τύχη – Τζ. Κόνραντ Επίκαιρη σκέψη, αμφιλεγόμενη κι ως εκ τούτου ενδιαφέρουσα, την οποία ερμηνεύω ως εξής: Ηρωισμός και συμπόνια εκπορεύονται από την ίδια πηγή, δηλαδή μια εσωτερική παρόρμηση, ένα αυθόρμητο συναίσθημα που μετατρέπεται σε πράξη. … Συνέχεια ανάγνωσης Σκέψεις →

Οι άνθρωποι πιστεύουν ακόμα ότι μπορούν να επιφέρουν αλλαγές στον πλησίον και στον κόσμο γύρω τους αναλύοντας, προσφέροντας αφειδώς επιχειρήματα και διευκρινίσεις. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου ο ύπνος διακόπτεται από τις συνεχείς τυμπανοκρουσίες των ορθών επιχειρημάτων. Οι άνθρωποι είναι οπτιμιστές κατά βάθος -χωρίς ουσιαστικό λόγο- κι αυτό είναι το βασικό τους μειονέκτημα. Έχουν μεγάλη … Συνέχεια ανάγνωσης Έδοξε τη βουλή… →

Στην «Αισθηματική Αγωγή», ο πρωταγωνιστής Φρεντερίκ βγαίνει από το διαμέρισμα που πέρασε τη νύχτα με την ερωμένη του. Είναι ξημέρωμα στο Παρίσι, από μακριά καταφτάνουν πυροβολισμοί και σύντομα, βαδίζοντας, θα βρεθεί στο χάος της επανάστασης του 1848. Ο Φλομπέρ με την τυπική του οπτική της κάμερας που σαρώνει, τη συναισθηματική αποστασιοποίηση του καλλιτέχνη και τη … Συνέχεια ανάγνωσης Ο συγγραφέας στην αρένα →

1η δημοσίευση: Book Press Οι άνθρωποι λατρεύουν τα σύνολα, τις ολοκληρωμένες σχέσεις και ζωές, τις οριστικές διατυπώσεις, το ευγενές τρίπτυχο αρχή-μέση-τέλος. Εν ολίγοις, εκείνο που αρχίζει, προχωρά και τελειώνει, καταπώς ισχύει στη ζωή με τη γέννηση, το μεσοδιάστημα και τον θάνατο. Οι άνθρωποι προσδοκούν αυτόν τον κύκλο, τον έχουν μυθοποιήσει και υποσυνείδητα επιζητούν να τον … Συνέχεια ανάγνωσης Η εμμονή στη λεπτομέρεια και η ουσία της τέχνης →

Και κάθε φορά που ανοίγω ένα βιβλίο, άξιο να ονομάζεται κλασικό, συμβαίνει το εξής: Υπάρχει μια Επικράτεια που παρεμβάλλεται μεταξύ του σημείου έναρξης της ανάγνωσης και της ολοκλήρωσης του έργου. Πρόκειται για τον ενδιάμεσο αφηγηματικό χώρο, τον οποίο προσεγγίζω εξαιρετικά προσεκτικά μέσω της αδρανοποίησης του συναισθήματος, ενός είδους άρνησης της εκ πρώτης όψεως ευπροσήγορης και … Συνέχεια ανάγνωσης Η Επικράτεια της ανάγνωσης και η αποστασιοποίηση →