Επειδή τίθεται συχνά το ζήτημα σε βιβλιοφιλικές ομάδες και αναγνώστες, κατά πόσον δηλαδή πρέπει ή όχι να γίνονται σπόιλερς στα βιβλία που αναρτώνται, θα καταθέσω τα εξής που νομίζω απαντούν στο ζήτημα. Ξεκινάμε με τη σημαντική διάκριση μεταξύ γραπτής παρουσίασης και κριτικής. Στην παρουσίαση, η οποία πλειοψηφεί κατά πολύ σε όγκο, ο αναρτήσας παρουσιάζει το … Συνέχεια ανάγνωσης Περί σπόιλερς →

1η δημοσίευση: Book Press Υπάρχει κάτι στις ματαιώσεις, στις χαμένες ευκαιρίες, το οποίο προκαλεί το ενδιαφέρον μας στην τέχνη. Κάποιοι θεωρούν ότι πρόκειται περί νοσηρής περιέργειας, αντίστοιχο του γρήγορου πλάγιου βλέμματος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Είναι ουσιαστικά η περιέργεια του ανθρώπου που θέλει να επιβεβαιώσει ότι δεν ανήκει στην ίδια κλίμακα με τους πάσχοντες στο έργο, … Συνέχεια ανάγνωσης Πέτρινα ημερολόγια – Κ. Σιλντς →

Οι ιστορίες ματαίωσης, διάψευσης και χαμένων ευκαιριών (έρωτας δίχως ανταπόκριση) αποτελούν αφορμή και γόνιμο υλικό μυθοπλασίας. Οι λόγοι είναι κατά βάση δύο. Αφενός τα έργα αυτά επιφέρουν άμεση συναισθηματική ταύτιση του αναγνωστικού κοινού, το οποίο με την ελάχιστη προσπάθεια μπαίνει στη θέση των πρωταγωνιστών – ιδίως εκείνοι της μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι έχουν βιώσει ή … Συνέχεια ανάγνωσης Μετάξι – Α. Μπαρίκκο →

Ο μεγάλος Γερμανός σε όλη τη διάρκεια της ζωής του κυνηγούσε το φάντασμα εκείνου που ο ίδιος θεωρούσε δάσκαλό του, του Γκαίτε. Κατά πώς τα περιγράφουν οι αναλυτές του έργου του, η εμμονή του τον ωθούσε σε παράτολμες συγγραφικές κινήσεις, όχι απαραίτητα επιτυχείς, με απώτερο στόχο να περικλείσει παν το επιστητό στο έργο του (κλασικό … Συνέχεια ανάγνωσης Δύο νουβέλες για το φύλο – Τόμας Μαν →

1η δημοσίευση: Book Press Το χρώμα του χιονιού είναι λευκό. Αν και για πολλούς το λευκό συμβολίζει την αγνότητα ή την αθωότητα, εξίσου συχνά συσχετίζεται με το ψυχρό. Λευκό είναι επίσης το χρώμα του θανάτου, τόσο του βιολογικού όσο και του ψυχικού. Λευκή είναι η απουσία, αν η παρουσία είναι έγχρωμη. Η «Χώρα του χιονιού» … Συνέχεια ανάγνωσης Η χώρα του χιονιού – Γ. Καβαμπάτα →

Ποια είναι η μοίρα των ανθρώπινων καλλιτεχνικών δημιουργιών; Όχι αυτή που μπορεί κάποιος να διαβάσει για παράδειγμα σε ένα βιβλίο λογοτεχνικής ή κινηματογραφικής κριτικής: δηλαδή, έχοντας τοποθετηθεί το βιβλίο ή η ταινία σε συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και σε σχέση με παρόμοια έργα που έχουν εγγραφεί εντός του συνειδητά ή μη, στη συνέχεια επιχειρείται από τον … Συνέχεια ανάγνωσης Ο ρόλος του κριτικού →

1η δημοσίευση: Book Press Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες δυστοπικών θεματικών, οι οποίες καθορίζουν συνήθως, αν όχι πάντα, το πού εντάσσεται ένα μυθιστόρημα. Η πρώτη τοποθετείται εξαρχής στο μέλλον, οπότε συνήθως ο συγγραφέας δημιουργεί εκ του μηδενός τον χώρο και το πλαίσιο δράσης, κάτι που τον φέρνει πιο κοντά στο φανταστικό. Η δεύτερη, αντιθέτως, φέρνει το… … Συνέχεια ανάγνωσης Το τραγούδι του προφήτη – Π. Λιντς →

1η δημοσίευση: Book Press Αυτό το βιβλίο ιστορεί τη μήνι του Προμηθέα. Σε μια ουσιαστική αντιστροφή, ο Τιτάνας κλέβει τη φωτιά από τους Θεούς, αλλά μέσα στην ανεπίγνωστη μανία του που συνοδεύεται από ακόρεστη περιέργεια, δεν αναγνωρίζει φραγμούς. Ελεύθερος από τα δεσμά του, θα μετατρέψει τη ζωοδότρα φλόγα σε άσβεστο πυρ, ικανό να πυρπολήσει τη … Συνέχεια ανάγνωσης Maniac – Μπ. Λαμπατούτ →

Μία από τις ταινίες που έχω δει περισσότερο είναι το «Αλονζανφάν» των Ταβιάνι. Είναι ταυτόχρονα εκείνη που με κάνει να δακρύζω κάθε φορά. Ίσως ακούγεται παράξενο πώς μια ταινία για την ουτοπία της Επανάστασης έχει τέτοια επίδραση σε κάποιον που πλέον δεν τρέφει ιδιαίτερες ψευδαισθήσεις για το ποιόν της «ανθρωπότητας» ή ενδιαφέρον για την τύχη … Συνέχεια ανάγνωσης Πάολο Ταβιάνι (08.11.1931 – 29.02.2024) →