Ξέρουμε ότι ο χρόνος είναι ανθρώπινη επινόηση. Τον προσδιορίζουμε όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Εν συνεχεία τον οριοθετούμε και τον περιγράφουμε, τον καταμετρούμε και αφού τον αναγορεύουμε σε πανταχού παρούσα αρχή, τον προσκυνάμε ως Θεό. Ίσως τον μόνο Θεό που έχει απόλυτη εξουσία επάνω μας. Και αν η φύση του παραμένει κάτι που μας ξεπερνά, είναι η … Συνέχεια ανάγνωσης Ο Χρόνος ως ποιοτικό χαρακτηριστικό →

Είναι σαφές ποιος χώρος τελεί υπό την αιγίδα (αν όχι απαραίτητα την κατοχή) του πατέρα μου από κάποια αλάνθαστα σημάδια. Ένα από αυτά είναι το καζανάκι. Ως γνωστόν, το εν λόγω σκεύος υγιεινής τροφοδοτείται με νερό. Έλα όμως που ο κατασκευαστής προέβλεψε η παροχή αυτή να επαφίεται στον… πατριωτισμό του ιδιοκτήτη, ο οποίος έχει τη … Συνέχεια ανάγνωσης Το καζανάκι, το τούβλο και η πατρική κληρονομιά →

Αλίμονο σ’ εκείνον που φλέγεται εσωτερικά και έχει επιλέξει -για πληθώρα λόγων- να μην βγει στον φωταγωγό ουρλιάζοντας τον πόνο ή το όνειδός του. Το ψύχραιμο ερμηνεύεται ως ψυχρό, η απουσία εκδήλωσης απανθρωποποιείται και μόνο οι ενοχές απομένουν παραστάτες. Οι άλλοι κωφεύουν, καθώς -εθισμένοι στις κραυγές- αδυνατούν να συγκινηθούν από τη φωνή που κινείται κάτω … Συνέχεια ανάγνωσης Φωτιά σε εσωτερικό χώρο →

1η δημοσίευση: Book Press Είναι κάποιες εποχές, κάποια ιστορικά γεγονότα που δείχνουν να έχουν ειδικό βάρος στο λεγόμενο συλλογικό ασυνείδητο. Αν και η ίδια τους η αξία καθ’ εαυτήν μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη από υλικής πλευράς (αριθμητικά δεδομένα), ο αντίκτυπός τους παραμένει δυσανάλογος – όχι μόνο τη χρονική περίοδο που έλαβαν χώρα, αλλά … Συνέχεια ανάγνωσης Δέντρο από καπνό – Ντ. Τζόνσον →

Γνωρίζουμε ότι μπορείς να παραμείνεις μόνος μέσα στο πλήθος, μέσα σε μια σχέση, απομονωμένος ακόμα και μέσα σε μια αγκαλιά θρεμμένη με αγάπη. Δεν πρόκειται απαραίτητα για απόφαση ή επιλογή, τουλάχιστον όχι σε συνειδητό επίπεδο, αν και δεν είναι αυτή η ουσία της ανάρτησης. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι η μοναχικότητα που συχνά καταλήγει … Συνέχεια ανάγνωσης I like being alone…. →

«Διασκεδάζω σημαίνει λέω ναι, είμαι σύμφωνος. Αυτό είναι δυνατό όταν το άτομο απομονώσει τη διασκέδαση από το σύνολο της κοινωνικής διαδικασίας, όταν την αποκτηνώσει θυσιάζοντας εξαρχής την αξίωση που έχει κάθε έργο, ακόμα και το πιο ασήμαντο, να αντανακλά μέσα στα όριά του το όλο. Κατά βάθος η διασκέδαση είναι μια μορφή αδυναμίας. Δεν είναι, … Συνέχεια ανάγνωσης [Διασκεδάννυμι: διασκορπίζω, σπαταλώ, διαλύω] →