Είχα καιρό να παρακολουθήσω ταινία του Ken Loach. Είμαι της άποψης πως, ιδίως τα τελευταία χρόνια, γυρνάει σε γενικές γραμμές το ίδιο έργο, με διαφοροποιημένο σενάριο. Το "I, Daniel Blake" προφανώς συνεχίζει στην ίδια λογική. Εντούτοις, αυτό που μένει τελικά είναι το πάθος του Loach, στη γραμμή που έχει εδώ και δεκαετίες χαράξει και υπερασπίζεται … Συνέχεια ανάγνωσης I, Daniel Blake →

Απαιτεί ιδιαίτερο ταλέντο να μετατρέψεις ένα ρομάντζο σε έργο τέχνης. Πώς να ξεπεράσεις το σκόπελο του κοινότοπου και του προφανούς, όπως αυτό οριοθετείται από τους ανελαστικούς κανόνες της λαϊκής "λογοτεχνίας", όπου το δίπολο "άσπρο/ μαύρο" επικαλύπτει την εμβάθυνση στη χαρακτηροδομή και τη σκιαγράφηση των απαραίτητων γκρίζων τόνων; Εξάλλου, ο καλλιτέχνης οφείλει να υπερβεί το τέναγος … Συνέχεια ανάγνωσης The Handmaiden (Η υπηρέτρια) →