"Ιδιοφυΐα είναι η μη συμβατικότητα" δηλώνει εξαρχής και ξεκάθαρα ο Ναμπόκοφ, προεξοφλώντας πως τίποτα συμβατικό, πλην όμως ιδιοφυές, δεν θα βρούμε στο έργο του. Γραμμένο στο μεσοδιάστημα των δύο σημαντικότερων έργων του ("Λολίτα" και "Χλομή φωτιά") ο "Κύριος Πνιν" είναι μια μετάβαση, καλύτερα μια γέφυρα που ενώνει τα δύο αυτά κείμενα, καθώς στοιχεία του πρώτου … Συνέχεια ανάγνωσης Ο αξιοπρεπής κ. Πνιν – B. Ναμπόκοφ →

Η ματαιότητα, αυτό το λιμάνι στο τέλος του κόσμου, όπου όλοι καταφεύγουν έχοντας απωλέσει και τις τελευταίες εφήμερες ελπίδες τους, ήταν κάτι που πάντα με είλκυε στην τέχνη. Αυτό το ανέλπιδο βήμα στο κενό, με βλέμμα καθαρό, εν πλήρη επιγνώσει πως το τίποτα σε προσμένει με ανοιχτές αγκάλες, πως κι εσύ, όσο θαυμαστά τα επίγεια … Συνέχεια ανάγνωσης Αύγουστος – Τζ. Γουίλιαμς →