Ο μαξιμαλισμός υπό τη μορφή πολυσέλιδης αφήγησης στη σύγχρονη λογοτεχνία-συνήθως- ευνοεί τη συναισθηματική εμπλοκή, την εύκολη και άμεση ταύτιση του αναγνώστη με τον συγγραφέα, παρωδώντας μια σχέση που οφείλει σε πρώτο επίπεδο να είναι ανταγωνιστική, να χτιστεί σταδιακά και -ίσως, ίσως- να καταλήξει στην ευτυχή ώσμωση. Στις πλείστες των περιπτώσεων η μαξιμαλιστική τάση εκλαμβάνει ως … Συνέχεια ανάγνωσης Μινιμαλιστικό vs μαξιμαλιστικό ύφος →

Κάθε επαφή με το έργο του Ζολά μού αφήνει την αίσθηση της απόδρασης σε ένα λογοτεχνικό… πάρκο της Ιουράσιας περιόδου. Μπορεί η εποχή του συγγραφέα, με τα προβλήματα και τις ιδιαιτερότητές της να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, πλην όμως το αφηγηματικό ύφος του συγγραφέα κατορθώνει με ευκολία να… διακτινίσει τον αναγνώστη στον χρόνο (και όχι στον … Συνέχεια ανάγνωσης Στον παράδεισο των κυριών- Ε. Ζολά →

Θεωρώ πως η εκδοτική παραγωγή σύγχρονης λογοτεχνίας επιτελεί σημαντικό έργο. Είναι ζωτικής σημασίας να κινείται η αγορά του βιβλίου προκειμένου να διευρύνεται ει δυνατόν η βάση του, ενώ ταυτόχρονα το νεότερο κοινό που πυκνώνει (;) τις τάξεις να βρίσκει άμεσα σημεία αναφοράς στην εποχή του και στα ρεύματα που τη διατρέχουν. Την ίδια στιγμή όμως, … Συνέχεια ανάγνωσης Το τανγκό του Σατανά – Λ. Κρασναχορκάι →