Αν κάποιος επιθυμεί να γνωρίσει καλύτερα την κοινωνική πραγματικότητα μιας χώρας, ένας τρόπος είναι να διαπιστώσει το πώς οι λογοτέχνες, οι σκηνοθέτες ή η δημιουργική της ελίτ εν γένει διαχειρίζεται τα θέματα του ερωτισμού, της σεξουαλικότητας. Ενδιαφέροντα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Ο αποκλίνων ερωτισμός λοιπόν αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό της ιαπωνικής μυθοπλασίας. Λογικό, μιας και η … Συνέχεια ανάγνωσης Ο παράμεσος – Γ. Ογκάουα →

Δεδομένου πως πρόκειται για ένα βιβλίο που κοσμεί τις περισσότερες λίστες Απαραίτητων, Αριστουργημάτων κ.ο.κ. ανέμενα μια ανάλογης έκτασης και βάθους αναγνωστική εμπειρία. Δεν είμαι βέβαιος όμως πως τη βρήκα. Ας εξηγηθώ. Όλα τα στοιχεία που προανήγγειλαν την αναγνωστική… ηδονή ήταν παρόντα: Το έντονο καφκικό στοιχείο, η ιαπωνική ελλειπτικότητα, ο "καλπάζων" μοντερνισμός, ο συμβολισμός στα όρια … Συνέχεια ανάγνωσης Η γυναίκα της άμμου – Κ. Άμπε →

Σαφώς κατώτερο σε σχέση με το αριστουργηματικό "Η χώρα του χιονιού", αλλά και το εντυπωσιακό "Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών". Εντούτοις, αυτή η μικρή νουβέλα…όζει Kawabata στυλιστικά και θεματολογικά. Τελικά, κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Ιαπωνίας. Ο έρωτας δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση, όποτε η φαντασίωση, η ενοχή και ο ψυχικός ακρωτηριασμός μετουσιώνονται σε … Συνέχεια ανάγνωσης Η λίμνη – Γ. Καβαμπάτα →