Ο ρόλος του κριτικού

Ποια είναι η μοίρα των ανθρώπινων καλλιτεχνικών δημιουργιών; Όχι αυτή που μπορεί κάποιος να διαβάσει για παράδειγμα σε ένα βιβλίο λογοτεχνικής ή κινηματογραφικής κριτικής: δηλαδή, έχοντας τοποθετηθεί το βιβλίο ή η ταινία σε συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο και σε σχέση με παρόμοια έργα που έχουν εγγραφεί εντός του συνειδητά ή μη, στη συνέχεια επιχειρείται από τον … Συνέχεια ανάγνωσης Ο ρόλος του κριτικού

Πάολο Ταβιάνι (08.11.1931 – 29.02.2024)

Μία από τις ταινίες που έχω δει περισσότερο είναι το «Αλονζανφάν» των Ταβιάνι. Είναι ταυτόχρονα εκείνη που με κάνει να δακρύζω κάθε φορά. Ίσως ακούγεται παράξενο πώς μια ταινία για την ουτοπία της Επανάστασης έχει τέτοια επίδραση σε κάποιον που πλέον δεν τρέφει ιδιαίτερες ψευδαισθήσεις για το ποιόν της «ανθρωπότητας» ή ενδιαφέρον για την τύχη … Συνέχεια ανάγνωσης Πάολο Ταβιάνι (08.11.1931 – 29.02.2024)

Φιλμαρισμένη σκέψη –Ο κινηματογράφος ως αναστοχαστική μορφή – R. Pippin

1η δημοσίευση: Book Press Κάθε έργο τέχνης άξιο του ονόματός του έχει, συνήθως, δύο πλευρές: την ψυχαγωγική και την αισθητική/ καλλιτεχνική. Είναι προφανές πως αυτές οι δύο επικαλύπτονται (μολονότι μπορούν να ιδωθούν και αυτόνομα), ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες που η φόρμα δεν αυτονομείται σε τέτοιο βαθμό αυτοαναφορικότητας που να αποξενώσει το μη πεπαιδευμένο κοινό. Στην … Συνέχεια ανάγνωσης Φιλμαρισμένη σκέψη –Ο κινηματογράφος ως αναστοχαστική μορφή – R. Pippin

Η προσταγή της εξωτερίκευσης

Δεν είναι όλα προς έκθεση. Σ’ έναν πολιτισμό που επιβραβεύει την προβολή, την εξωτερίκευση, συνδυάζοντάς τη με την ευτυχία που πωλείται ως ένα ακόμα προϊόν, κάποιοι προτιμούν να μην εκθέτουν στην Γκαλερί της Άχραντης Αισιοδοξίας τα σώψυχά τους. Λέω «προτιμούν» και όχι «επιλέγουν», καθότι δεν είναι τα πάντα θέμα επιλογής, με άλλα λόγια θέλησης. Ετούτη … Συνέχεια ανάγνωσης Η προσταγή της εξωτερίκευσης

Ο Πατέρας (Otac) – Σρνταν Γκολούμποβιτς

Όχι, αυτή η ταινία δεν είναι μια ακόμα ταινία κοινωνικής κριτικής, όπου περιγράφεται η σκληρή πραγματικότητα της ζωής στην επαρχία της Σερβίας. Δεν είναι ένα ακόμα δράμα για το πώς διαμορφώνεται το πατρικό πρότυπο. Θα μπορούσε ίσως να είναι μια τραγωδία, καθώς το ορθό της εξουσίας (πολιτικής, αλλά και εκείνης των κοινωνικών προτύπων) συγκρούονται με … Συνέχεια ανάγνωσης Ο Πατέρας (Otac) – Σρνταν Γκολούμποβιτς

Η Βασίλισσα της Κυψέλης – Μπ. Μπασόλι

[Αλβανοκοσοβική δραματική ταινία του 2021, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Blerta Basholli] Υπάρχει ένα είδος ταινιών, όπως η εν λόγω, που συνήθως αποφεύγω. Ο βασικότερος λόγος είναι το γεγονός ότι η θεματική τους είναι τόσο φορτισμένη συναισθηματικά, ιδεολογικά, ώστε εκ των πραγμάτων η φόρμα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο σκηνοθετικός τρόπος αποδεικνύεται συνήθως παρακολουθηματικός, όχι … Συνέχεια ανάγνωσης Η Βασίλισσα της Κυψέλης – Μπ. Μπασόλι

Φυσικό φως

Ουγγρικό σινεμά ακούμε και χαιρόμαστε. Γιατί άραγε; Αλλά ας μην ξεκινήσω την γκρίνια από τώρα. Θα την αφήσω για μετά. Να παραθέσω τα θετικά πρώτα. Έτσι είναι το πρέπον. Το «Φυσικό φως» είναι η πρώτη ταινία του Ντένες Νάγκι και όχι, να προλάβω τους φίλους, δεν θα δείτε τίποτα σχετικό με Bela Tar (μεγάλη αγάπη), … Συνέχεια ανάγνωσης Φυσικό φως

Η κινηματογραφική αίθουσα και η επιστροφή στην αθωότητα

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα, σε μια παλιά συνέντευξή του, σχολιάζοντας την πρόσφατη τότε διάλυση και τον επακόλουθο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, είχε αναφερθεί σε ένα πιθανό σενάριο για μικρού μήκους ταινία: Μια ήσυχη νύχτα ο πρωταγωνιστής μπαίνει στον κινηματογράφο να παρακολουθήσει ένα φιλμ. Μόλις τελειώσει η παράσταση βγαίνει στον δρόμο για να πληροφορηθεί ότι η χώρα στην … Συνέχεια ανάγνωσης Η κινηματογραφική αίθουσα και η επιστροφή στην αθωότητα

Μπέλφαστ

«Ο δρόμος για τη Σάνγκρι-Λα δεν πέρασε ποτέ απ’ το Μπέλφαστ» «Πατρίδα μας είναι το παρελθόν μας», αποφαίνεται ο Ναμπόκοφ, και εγώ θα τολμούσα να προσθέσω: «…και οι αναμνήσεις μας είναι τα σύνορά της». Με το «Μπέλφαστ» ο Sir Kenneth Branagh υπογράφει την πιο προσωπική του ταινία για τα σύνορα – εκείνα του τόπου και … Συνέχεια ανάγνωσης Μπέλφαστ

Πίτσα γλυκόριζα – Π. Τ. Άντερσον

Δεν είναι εύκολο για το σύγχρονο εμπορικό, ψυχαγωγικό σινεμά τού Χόλιγουντ να βγει αξιοπρεπές ως αποτέλεσμα – στο παρελθόν ο Μετρ Χίτσκοκ δίδαξε πώς να συνδυάσεις το αμιγώς εμπορικό με το ποιοτικό-, αλλά άπαξ και γίνει αυτό, το απολαμβάνεις σαν ένα ωραίο, ευχάριστο γεύμα με εξίσου ικανοποιητική επίγευση. Από την άλλη πλευρά, οι σινεφίλ ταινίες … Συνέχεια ανάγνωσης Πίτσα γλυκόριζα – Π. Τ. Άντερσον