Για τους μεγάλους συγγραφείς -εκείνους που διαστέλλουν τον χρόνο μέσα μας, που υφαίνουν αργά και σταθερά τον ιστό τους σε ξεχασμένες γωνιές της ψυχής μας, αναγκάζοντάς μας τακτικά να κατεβαίνουμε τις σκάλες στο υπόγειο- μία ανάγνωση ισούται με καμία ανάγνωση. Ο Φώκνερ δεν επιδέχεται χρονικών περιορισμών, φευγαλέων εντυπώσεων, σπουδής και λησμονιάς. Κατοικεί μόνιμα στο μεταίχμιο … Συνέχεια ανάγνωσης Φως τον Αύγουστο – Γ. Φώκνερ →

Ο Φώκνερ δεν επιδέχεται αξιολόγηση, τουλάχιστον όχι την τρέχουσα, του συρμού. Η "Ars longa" του δεν εμπίπτει στην κατηγορία των πεπερασμένων κειμένων και γραφιάδων που καταναλώνονται σωρηδόν και στη συνέχεια παραδίδονται ανερυθρίαστα στη λήθη του χρόνου (στο θλιβερό ημίφως ενός σκονισμένου ραφιού). Η "πλαγιομετωπική σύγκρουση" του φίλεργου αναγνώστη με την απαράμιλλη γραφή του Αμερικανού συγγραφέα … Συνέχεια ανάγνωσης Άδυτο – Γ. Φώκνερ →

"Εξ όνυχος τον λέοντα" έλεγαν οι παλιότεροι. Το απόφθεγμα ισχύει απόλυτα για το συγκεκριμένο διήγημα του Φώκνερ, το οποίο εμπεριέχει σε μικρογραφία τα στοιχεία εκείνα που τον καθιστούν ανυπέρβλητο συγγραφέα.

Φώκνερ Μαινόμενος, σε ένα ερμητικό σε σημεία κείμενο που πάλλεται και στροβιλίζεται ερμητικά, με την αντάρα της λογοτεχνικής του δεινότητας να αναμετράται με αναγνώστες έτοιμους από καιρό και θαρραλέους…