Ο Καλβίνο δεν είναι μόνο σημαντικός συγγραφέας, αλλά και ικανότατος δοκιμιογράφος / λογοτεχνικός κριτικός, όπως φαίνεται στο εν λόγω βιβλίο.

Όχι, λοιπόν, καμία απορία δεν είχα «Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς», καθώς στην τρέχουσα φάση της ζωής μου, το ερώτημά μου είναι «Γιατί να διαβάζουμε οτιδήποτε άλλο πλην των κλασικών».
Εντούτοις, ο εξαίρετος αυτός πνευματικός άνθρωπος δίνει τη δική του ερμηνεία και ανάγνωση σε έργα του Ομήρου, του Οβιδίου, του Αριόστο, αλλά και Φλωμπέρ, Πάστερνακ κ.ο.κ.
Και αυτό αναζητεί κάποιος/όποιος. Την προσωπική οπτική, το βλέμμα που επικεντρώνει «εκεί» και όχι «αλλού», όχι απαραίτητα το σύνολο, αλλά το επιμέρους. Αλλά εκεί ακριβώς κρύβεται η τέχνη: στα συστατικά της μέρη, στη ματιά, στον ρυθμό, στη δομή και όχι στις μεγάλες ιδέες που έρχονται και παρέρχονται. Και ο Καλβίνο διαπρέπει και σε αυτό.