Ποιοτικό neo-noir από έναν Ιρλανδό συγγραφέα που δεν κρύβει τις επιρροές του από τους Δασκάλους του είδους. Πολλώ δεν μάλλον που το 1ο μέρος της τριλογίας αυτής διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη, οπότε τα αμιγώς ιρλανδικά στοιχεία συνδυάζονται με το ντεκαντάνς πνεύμα της μητρόπολης.
Το βιβλίο ξεκινάει με ανάλαφρη γραφή, εμποτισμένη σε μεγάλες δόσεις ιρλανδέζικου χιούμορ (σε σημεία, κάπως επιτηδευμένου), σταδιακά όμως, από τη μέση και κάτω, αλλάζει πορεία και γίνεται ως όφειλε σκοτεινό, για να κλιμακωθεί σε μια τίμια noir ολοκλήρωση.
Αν εξαιρέσουμε την «κέλτικη essence» που αποτελεί το κερασάκι, η λοιπή… τούρτα αφήνει μια όμορφη επίγευση. Όλα τα στοιχεία του noir βρίσκονται εδώ: Ο παρακμιακός και αμφιβόλου ηθικής ήρωας που κινείται σταθερά στις γκρίζες ζώνες, ο έρωτας για τον οποίο είναι έτοιμος να εγκαταλείψει και να θυσιάσει τα πάντα, η εκδίκηση που θα τον κρατήσει ζωντανό και, φυσικά, η προδοσία της γυναίκας – κλασικό πλέον μοτίβο στη noir θεματική (ρομαντικό είδος, τα έχουμε ξαναπεί).
Μόνη -και βασική- ένσταση, η σύγκριση με τους προπάτορες του είδους, μιας και η γραφή του McKinty δεν σε αφήνει στιγμή να ξεχάσεις τις οφειλές του σε αυτούς. Σε κάθε περίπτωση, ας μην γκρινιάζω άλλο, είναι βέβαιο πως θα επανέλθω σε εύθετο χρόνο.
Αναγνώσεις 