Προτού η ψυχανάλυση καταστεί modus vivendi και οι Αρχιερείς της αποκτήσουν εξουσία επάνω σε ψυχές και σώματα προσφέροντας σωτηρία, ο Ντοστογιέφσκι καταδύθηκε στα έγκατα της ανθρώπινης ουσίας μέσω της μυθοπλασίας του, αντλώντας το πρωτογενές υλικό από τα σκοτάδια της ύπαρξης.
Με πένα στιβαρή, δυσήνια και βαθιά ουμανιστική, μετουσίωσε τον ζόφο και το έρεβος σε Τέχνη υψηλή, ασπαίρουσα και διαχρονική. Το «Έγκλημα και τιμωρία» παραμένει το «πρώτο κινούν αίτιο» μιας αναγνωστικής εμπειρίας δίχως τέλος.
