Μία από τις ταινίες που έχω δει περισσότερο είναι το «Αλονζανφάν» των Ταβιάνι. Είναι ταυτόχρονα εκείνη που με κάνει να δακρύζω κάθε φορά. Ίσως ακούγεται παράξενο πώς μια ταινία για την ουτοπία της Επανάστασης έχει τέτοια επίδραση σε κάποιον που πλέον δεν τρέφει ιδιαίτερες ψευδαισθήσεις για το ποιόν της «ανθρωπότητας» ή ενδιαφέρον για την τύχη … Συνέχεια ανάγνωσης Πάολο Ταβιάνι (08.11.1931 – 29.02.2024) →

1η δημοσίευση: Book Press Ενδόρρηξη: Η κατάρρευση υλικού προς τα μέσα, όταν δέχεται πίεση μεγαλύτερη από την αντοχή του. Ολοκληρώνοντας το θεατρικό του Ίψεν, η λέξη «ενδόρρηξη» απέμεινε ως επίγευση να με συνοδεύει. Μέσα σε 3 πράξεις ο Νορβηγός τοποθέτησε τα εκρηκτικά, τα πυροδότησε και στο τέλος μας άφησε ξέπνοους να παρακολουθούμε την έκρηξη, η … Συνέχεια ανάγνωσης Ένα κουκλόσπιτο (Νόρα) – Ε. Ίψεν →

1η δημοσίευση: Book Press Το ερώτημα του τίτλου στοιχειώνει τους αναγνώστες όλων των εποχών και βασίζεται σε μια θεμελιώδη αντίφαση: ο Χ γράφων κυκλοφορεί ένα βιβλίο για να απαντήσει θεωρητικά σε ένα ερώτημα το οποίο επανέρχεται εκ νέου από γενιά σε γενιά, καθότι έως τώρα δεν έχει καταφέρει ουδείς να δώσει οριστική απάντηση – απόδειξη … Συνέχεια ανάγνωσης Πώς να διαβάζουμε λογοτεχνία – Τ. Ίγκλετον →

Αυτή είναι η τελευταία δημιουργία του Βρετανού σκηνοθέτη, ο οποίος θεωρητικά κατεβάζει την αυλαία με ένα έργο «πολιτικής φαντασίας». Η ταινία Ο Λόουτς βαδίζει στα οικεία του μονοπάτια σκηνοθετώντας με «ρεαλιστικό» τρόπο τη συνύπαρξη ανθρώπων της εργατικής τάξης και προσφύγων από τη Συρία στην πόλη Ντάραμ (περιοχή με ανθρακωρυχεία και πεδίο εργατικών αγώνων). Πρωταγωνιστής τη … Συνέχεια ανάγνωσης Η Τελευταία Παμπ – Κεν Λόουτς →

Με ενοχλεί το γυμνό και το σεξ στο σινεμά (ακόμα περισσότερο στο θέατρο που είναι live). Λιγότερο στη λογοτεχνία, καθώς δεν παρεμβάλλεται η εικόνα και εναπόκειται στη φαντασία του αναγνώστη να συμπληρώσει κατά το δοκούν τα κενά του κειμένου. Κι εκεί όμως η υπερβολή καταντά θλιβερή, συνήθως, και παρελκυστική. Αυτή μου η στάση δεν οφείλεται … Συνέχεια ανάγνωσης Το σεξ στο σινεμά →

Επ’ ευκαιρία αναρτήσεων κλπ., σε σχέση με την ανάγνωση κλασικών κειμένων, συνδράμω με λίγες σκέψεις και ξεκινώ αποφατικά: Μην διαβάζετε ή μην προτείνετε σε νεαρά άτομα (κάτω των 25 με 30 χοντρικά) κλασικά κείμενα όπως Σαίξπηρ, Γκαίτε, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Μέλβιλ, Τζόυς, Μαν, Τζέιμς κ.ο.κ., εάν δεν το έχουν επιλέξει τα ίδια. Δεν πρόκειται να γίνουν … Συνέχεια ανάγνωσης Περί ανάγνωσης των κλασικών →

Ολοκληρώνοντας αυτό το απολαυστικό βιβλίο σκέφτηκα το εξής: Ποιο θα ήταν το λογοτεχνικό αποτέλεσμα στην περίπτωση που το πνεύμα του Λάβκραφτ καταλάμβανε το σώμα του Σοπενχάουερ; Εάν δηλαδή το βαθύ απαισιόδοξο υπαρξιακό άγχος συνδυαζόταν με τον τρόμο της εισβολής του ανίερου, του απόκοσμου στην καθημερινότητα των ανθρώπων; Νομίζω ότι ο Τ. Λιγκότι πέτυχε να δώσει … Συνέχεια ανάγνωσης Teatro Grottesco– Τ. Λιγκότι →

«Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά» Είμαι πιστός οπαδός του Yorgos. Τον παρακολουθώ από τα πρώτα του βήματα και έχω δει όλες τις ταινίες του (ακόμα και τη φαιδρή παλαιοελληνικάδικη Κινέττα, με εκείνον τον καταγέλαστο χορό της ζαβής πάπιας). Τον θαυμάζω γιατί ανέστησε ένα είδος μόνος του (Weird cinema), το εξάντλησε και μετά το άφησε … Συνέχεια ανάγνωσης Poor things – Y. Lanthimos →

Θέση: Οι άνθρωποι δεν είναι οι προθέσεις τους, αλλά οι πράξεις τους. Γνωστό και το ρητό ότι ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις (οι διάφοροι -ισμοί θα το επιβεβαιώσουν). Εν ολίγοις, υποτίθεται πως είμαστε αυτό που πράττουμε κι όχι εκείνο που θεωρούμε ή ανακοινώνουμε λεκτικά στους άλλους και τον εαυτό μας. … Συνέχεια ανάγνωσης Πράξεις και προθέσεις →