Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Ρομαντισμού και της λογοτεχνίας του "fin-de-siècle". Η επιτήδευση του είδους, η πληθωρικότητά του, η αισθητική αμετροέπειά του που εύκολα μπορεί να παρεκτραπεί σε κιτς και γενικά η εγγενής τάση συναισθηματικής υπερχείλισης με κάνουν καχύποπτο απέναντί του. Βέβαια, είπαμε, ο Διάβολος κρύβεται στις γενικεύσεις, και σίγουρα υπάρχουν συγγραφείς που … Συνέχεια ανάγνωσης Η ευτυχία μέσα στο έγκλημα – Ωρεβιγύ →