"Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος" Έτσι ξεκινάει ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα που η ανθρώπινη ευφυία γέννησε. Παραθέτοντας αυτό το απόσπασμα από την Προς Ρωμαίους επιστολή στην προμετωπίδα του βιβλίου, ο Τολστόι επιτυγχάνει ταυτόχρονα δύο τινά. Αφενός, επισείει «φόβο Θεού», έναν από τους βασικούς πυλώνες της προσωπικότητάς του, εκείνης ενός ένθερμου Χριστιανού, για … Συνέχεια ανάγνωσης Για την Άννα Καρένινα →

Κατά καιρούς κατεβαίνω από τα ολύμπια ύψη της ανάγνωσης των κλασικών, κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από τη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή. Το πέρασμα αυτό με οδήγησε στον εν λόγω συγγραφέα, του οποίου διάβασα δύο βιβλία, ενδεικτικά του ύφους του, καταλήγοντας στα ακόλουθα συμπεράσματα. Κοινός τόπος και στα δύο βιβλία είναι οι εμπειρίες ζωής του, ιδίως σε … Συνέχεια ανάγνωσης Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ – Αγώνες και μεταμορφώσεις μιας γυναίκας – Ε. Λουί →

1η δημοσίευση: Book Press Οι άνθρωποι λατρεύουν τα σύνολα, τις ολοκληρωμένες σχέσεις και ζωές, τις οριστικές διατυπώσεις, το ευγενές τρίπτυχο αρχή-μέση-τέλος. Εν ολίγοις, εκείνο που αρχίζει, προχωρά και τελειώνει, καταπώς ισχύει στη ζωή με τη γέννηση, το μεσοδιάστημα και τον θάνατο. Οι άνθρωποι προσδοκούν αυτόν τον κύκλο, τον έχουν μυθοποιήσει και υποσυνείδητα επιζητούν να τον … Συνέχεια ανάγνωσης Η εμμονή στη λεπτομέρεια και η ουσία της τέχνης →

Και κάθε φορά που ανοίγω ένα βιβλίο, άξιο να ονομάζεται κλασικό, συμβαίνει το εξής: Υπάρχει μια Επικράτεια που παρεμβάλλεται μεταξύ του σημείου έναρξης της ανάγνωσης και της ολοκλήρωσης του έργου. Πρόκειται για τον ενδιάμεσο αφηγηματικό χώρο, τον οποίο προσεγγίζω εξαιρετικά προσεκτικά μέσω της αδρανοποίησης του συναισθήματος, ενός είδους άρνησης της εκ πρώτης όψεως ευπροσήγορης και … Συνέχεια ανάγνωσης Η Επικράτεια της ανάγνωσης και η αποστασιοποίηση →

1η Δημοσίευση: Book Press Εάν δεχτούμε ότι είμαστε περιφερόμενες σκιές σ’ έναν κόσμο δίχως νόημα, όπως πολλοί διανοητές έχουν ήδη αποφανθεί, τότε ποιος άλλος εκτός της τέχνης μπορεί να αποδώσει τι συνεπάγεται αυτό για τον άνθρωπο; Η ιστορία θα ασχοληθεί με την πορεία, τη διάρκεια, θα εξετάσει το παρελθόν και το συλλογικό πεπρωμένο. Η φιλοσοφία … Συνέχεια ανάγνωσης Οι Υπνοβάτες – Χ. Μπροχ →

Λίγα χρόνια πριν, σε συζητήσεις που είχα με καλή φίλη περί λογοτεχνίας, όποτε το παράκανα με τους φορμαλισμούς και τους Κανόνες, κάποια στιγμή με σταματούσε και μου έλεγε κάτι σαν: «Κόψε αυτό το αφ’ υψηλού υφάκι και κατάλαβε επιτέλους ότι όλα τα βιβλία δεν έχουν γραφτεί για να είναι αριστουργήματα!». Η συζήτηση τελείωνε εκεί, καθώς … Συνέχεια ανάγνωσης Φοβάμαι ταυρομάχε – Π. Λεμεμπέλ →

Οι άνθρωποι επιζητούν επισήμως τη συναίνεση, ενώ μέσα τους προετοιμάζονται σταθερά για πόλεμο. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κάποιος (κι όχι «κανείς», καθώς αυτός ποτέ δεν μπορεί να είναι «κάποιος») τις αντιδράσεις των ανθρώπων σε εποχές έντασης. Καταρχάς οι θερμόαιμοι. Εκείνοι που χαρακτηρίζονται από ορμή και πάθος, απενοχοποιημένοι από το γεγονός ότι ο «Θεός είναι νεκρός … Συνέχεια ανάγνωσης Περί της ψευδαισθήσεως της συμφιλίωσης (ένας κυνικός αντίλογος) →

Αν έχεις την πολυτέλεια να βρίσκεσαι σε κάποια απόσταση από τα τεκταινόμενα προκειμένου να φιλοσοφείς, να οδηγείσαι σε επαγωγικούς λογισμούς, αφαιρέσεις και ενίοτε γενικεύσεις, τότε πιθανώς να καταλήξεις και στα κάτωθι συμπεράσματα για τα ανθρώπινα: Έχει δικαίως ειπωθεί ότι οι άνθρωποι συγχέουν κατά κόρον τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος. Ποια Χ πράξη προκαλεί το Ψ, Ω αποτέλεσμα … Συνέχεια ανάγνωσης Λόγος μειλίχιος και συμφιλιωτικός, ουχί παρηγορητικός, περί της ανθρώπινης κατάστασης σε καιρούς χαλεπούς →

1η δημοσίευση: Book Press Δεν υπάρχει μία, ομοούσιος και αδιαίρετη λογοτεχνία, ένα κέντρο, μία Μέκκα στην οποία στρέφονται όλοι οι πιστοί-αναγνώστες κάθε φορά που θα επιλέξουν, θα διαβάσουν και θα σχολιάσουν κάποιο βιβλίο. Και δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε τελική ανάλυση, καθώς ο ολοκληρωτισμός δεν νοείται στην τέχνη. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι προφανώς. Από … Συνέχεια ανάγνωσης Βιβλιοκριτικοί, αναγνώστες και πάθος →

Σε έναν κόσμο μόνιμα/νόμιμα αναθεωρητικό, ψευδεπίγραφα δημοκρατικό, ανερυθρίαστα δικαιωματικό, ο οποίος έχει θέσει στο επίκεντρο το «δικαίωμα στην άποψη» και ομνύει στον σχετικισμό, θα δηλώσω υπερήφανα ότι καταρχήν τρέφω συμπάθεια προς τις αυθεντίες, εννοώντας πάντοτε εκείνες του πνεύματος (η μόνη αριστεία που παραδέχομαι). Παραφράζοντας ελαφρώς τον Ντεμπόρ: Στην εποχή της γενικευμένης ημιμάθειας, ο θαυμασμός και … Συνέχεια ανάγνωσης Ένα μακρύ Σάββατο – Τζ. Στάινερ →