"Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος" Έτσι ξεκινάει ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα που η ανθρώπινη ευφυία γέννησε. Παραθέτοντας αυτό το απόσπασμα από την Προς Ρωμαίους επιστολή στην προμετωπίδα του βιβλίου, ο Τολστόι επιτυγχάνει ταυτόχρονα δύο τινά. Αφενός, επισείει «φόβο Θεού», έναν από τους βασικούς πυλώνες της προσωπικότητάς του, εκείνης ενός ένθερμου Χριστιανού, για … Συνέχεια ανάγνωσης Για την Άννα Καρένινα →

Ο Κόνραντ υπήρξε άνθρωπος της θάλασσας. Έζησε σ’ αυτήν και έγραψε γι’ αυτήν. Την αγάπησε και τη φιλοτέχνησε. Δημιούργησε υψηλή τέχνη, πλάθοντας μύθο. Ετούτο το μικρό σχετικά βιβλίο όμως δεν είναι μυθοπλασία, αλλά συλλογή κειμένων που περιέχουν τις θαλασσινές εμπειρίες του συγγραφέα στα 20 χρόνια που πέρασε ως επαγγελματίας ναυτικός. Προφανώς, θα σκεφτεί κάποιος, απευθύνονται … Συνέχεια ανάγνωσης Ο καθρέφτης της θάλασσας – Τζ. Κόνραντ →

1η Δημοσίευση Book Press «No man is an island entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main» Οι πασίγνωστοι στίχοι του John Donne δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας, καθώς εντάσσουν το ατομικό πεπρωμένο στο συλλογικό, τον άνθρωπο στην ανθρωπότητα, άρρηκτα συνδεδεμένα ως κάτι ευκταίο και φυσικό. Αφήνοντάς μας … Συνέχεια ανάγνωσης Ροβινσόνας Κρούσος- Ντ. Ντεφόε →

Και κάθε φορά που ανοίγω ένα βιβλίο, άξιο να ονομάζεται κλασικό, συμβαίνει το εξής: Υπάρχει μια Επικράτεια που παρεμβάλλεται μεταξύ του σημείου έναρξης της ανάγνωσης και της ολοκλήρωσης του έργου. Πρόκειται για τον ενδιάμεσο αφηγηματικό χώρο, τον οποίο προσεγγίζω εξαιρετικά προσεκτικά μέσω της αδρανοποίησης του συναισθήματος, ενός είδους άρνησης της εκ πρώτης όψεως ευπροσήγορης και … Συνέχεια ανάγνωσης Η Επικράτεια της ανάγνωσης και η αποστασιοποίηση →

1η Δημοσίευση: Book Press Εάν δεχτούμε ότι είμαστε περιφερόμενες σκιές σ’ έναν κόσμο δίχως νόημα, όπως πολλοί διανοητές έχουν ήδη αποφανθεί, τότε ποιος άλλος εκτός της τέχνης μπορεί να αποδώσει τι συνεπάγεται αυτό για τον άνθρωπο; Η ιστορία θα ασχοληθεί με την πορεία, τη διάρκεια, θα εξετάσει το παρελθόν και το συλλογικό πεπρωμένο. Η φιλοσοφία … Συνέχεια ανάγνωσης Οι Υπνοβάτες – Χ. Μπροχ →

Πάντα μου έκανε εντύπωση πώς το κακό, το διαβολικό, το εκπορευόμενο από τα Νότια του Παραδείσου αποτελούσε πηγή έμπνευσης για ετερόκλητους καλλιτέχνες: για εκείνους που το προσεταιρίζονταν και για τους άλλους που το πολεμούσαν. Ο ντ’ Ωρεβιγύ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία: φανατικός καθολικός, ακραιφνής συντηρητικός / μοναρχικός που απεχθανόταν τη Γαλλική Επανάσταση και τις κατακτήσεις … Συνέχεια ανάγνωσης Οι διαβολικές – Ζυλ Μπαρμπέ ντ’ Ωρεβιγύ →

1η δημοσίευση: Book Press Κάθε εποχή, όσον αφορά τον πολιτισμό, φέρνει εντός της τον σπόρο της αυτοκαταστροφής, ταυτόχρονα με εκείνα τα στοιχεία που με τη δύναμη της αδράνειας συγκλίνουν στη διαιώνισή της. Οι σπόροι αυτοί σπανίως ευδοκιμούν, αν και συνήθως παρασύρονται από τις δυνατές νεροποντές της συνήθειας και της οκνηρίας. Εξίσου συχνά παραμένουν θαμμένοι στο … Συνέχεια ανάγνωσης Ανάστροφα – Ζ. Ουισμάνς →

Ξεφύλλιζα ξανά πρόσφατα το «Axel’s Castle» του E. Wilson (εμβληματική μορφή της λογοτεχνικής κριτικής και προκάτοχος του Steiner στο New Yorker, μεταξύ άλλων). Πρόκειται για σημαντικό κείμενο που δυστυχώς παραμένει αμετάφραστο στη χώρα μας, όπως γενικότερα το έργο τού Αμερικανού διανοούμενου, πλην αποσπασματικών εξαιρέσεων. Στο μικρό αυτό βιβλίο, του 1931, εστιάζει στο κίνημα του Συμβολισμού, … Συνέχεια ανάγνωσης «Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ», ο Συμβολισμός και η λογοτεχνία →

Οι ιστορίες που ξεχωρίζουν αψηφώντας τον χρόνο, τα μεγάλα έργα στα οποία επανερχόμαστε γενιά τη γενιά για να ανακαλύψουμε εκ νέου το θαυμαστό εντός τους, προϋποθέτουν καταρχάς προσωποπαγές αφηγηματικό ύφος. Εν συνεχεία, συνήθως διαθέτουν δύο επίπεδα από ερμηνευτικής πλευράς: ένα πρώτο, άμεσα ορατό από τον αναγνώστη, μια ιστορία-πλοκή που η έντασή της κρατά αμείωτο το … Συνέχεια ανάγνωσης Μπίλλυ Μπαντ – Χ. Μέλβιλ →

«Ό,τι ανήκει μόνο στο παρόν, πεθαίνει μαζί του» Μ. Μπαχτίν Το παρελθόν διατηρεί τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά τον ανθρώπινο χρόνο. Σχεδόν όλα του ανήκουν, δεδομένου ότι το παρόν έχει περάσει τη στιγμή που μιλάμε γι’ αυτό, ενώ το μέλλον δεν έχει ακόμα βιωθεί κι ως εκτούτου δεν του ανήκει τίποτα. Εκείνο που εννοεί … Συνέχεια ανάγνωσης Το δίλημμα του δημιουργού →