- Διάβαζε όσο περισσότερο μπορείς, αλλά όχι αποκλειστικά λογοτεχνία. Δεν αρκεί. Χρειάζεται και η θεωρία, ο δοκιμιακός λόγος. Αυτός θα σου δώσει το βάθος της σκέψης, το «Πώς και το Γιατί» της ανάγνωσης.
- Γράψε αυτά που θα ήθελες να διαβάσεις εσύ, όχι όσα θα ήθελαν οι άλλοι να διαβάσουν από εσένα. Μην απογοητεύεσαι αν δεν γίνουν ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλή, όπως τα κείμενα που βασίζονται στο εύπεπτο χιούμορ, στον σαρκασμό, στις προσωπικές εξομολογήσεις και στις επιφανειακές προσεγγίσεις (εκτός αν αυτή είναι η επιλογή σου). Δεν είσαι πολιτικός ούτε επαγγελματίας του χώρου που προωθεί πωλήσεις.
- Γράψε πολλά, ανέβασε λίγα. Ποτέ εν βρασμώ – τη στιγμή της έμπνευσης όλα φαίνονται υπέροχα. Άσε τα να κατακάτσουν, ασχολήσου με κάτι άλλο και ξανακοίτα τα την επομένη ημέρα. Μεμιάς θα καταλάβεις αν αυτό που έγραψες αξίζει ή όχι. Θυμήσου ότι ένα στρώμα μπογιάς δεν αρκεί σχεδόν ποτέ – γραφής, ακόμα περισσότερο.
- Να συγκρίνεσαι με τους καλύτερους -όποιους εσύ θεωρείς τέτοιους-, με τις κορυφές: είτε είναι ο Steiner κι ο Παπαγιώργης είτε ό αρθρογράφος ή blogger που θαυμάζεις. Μόνο έτσι θα βελτιωθείς ουσιαστικά και δεν θα μείνεις στάσιμος επιτρέποντας στη μετριότητα να σε τυλίξει ανεπαισθήτως στο πέπλο της, ώστε να γίνεις τελικά βαρετός στα μάτια των άλλων και, το χειρότερο, στα δικά σου.
- Μην ψωνιστείς ποτέ και για τίποτα! Μην θεωρήσεις ότι το να άρχεις ως μονόφθαλμος εν μέσω τυφλών έχει αξία ή διάρκεια (εφόσον ο Σαίξπηρ δεν σ’ έμαθε τίποτα επ’ αυτού, κανείς δεν θα μπορέσει). Αν, ο μη γένοιτο, σου συμβεί να σταθείς για ώρα μπροστά στον καθρέφτη θαυμάζοντας το είδωλό σου, η λύση είναι απλή: άνοιξε ένα οποιοδήποτε κείμενο του Wilson, του Bloom, του Adorno κλπ. Η σφαλιάρα θα σε βοηθήσει να συνέλθεις.
- Μην περιμένεις αναγνώριση από τους «ομοίους» σου. Δυστυχώς, όλοι όσοι ξεκινώντας προσδοκούσαμε -αφελώς- επαφή με μια μεγάλη οικογένεια bloggers, κριτικών, συγγραφέων κλπ. διαψευστήκαμε οικτρά σ’ ελάχιστο χρόνο. Η ζήλια κι ο ανταγωνισμός θα είναι ανάλογα με την ικανότητά σου και οι «ομότεχνοί» σου συχνότερα θα φερθούν ως φτηνιάρηδες μαγαζάτορες που εμφανίστηκε ο νέος για να τους κλέψει την πελατεία. Οι έξυπνοι και μορφωμένοι άνθρωποι δεν είναι λιγότερο μικρόψυχοι και εμπαθείς από τους υπόλοιπους, απλά πιο πανούργοι.
- Αγνόησε τις κλίκες. Θα παρατηρήσεις ότι οι περισσότεροι βιβλιοκριτικοί, συγγραφείς, μεταφραστές, ειδικοί παντός είδους -με λαμπρές εξαιρέσεις αξιόλογων ανθρώπων- είναι καβαλημένα καλάμια, ως μη όφειλαν στο πολύ μικρό πλαίσιό τους (την ασήμαντη ελληνική αγορά), και αλληλοθαυμάζονται ανηλεώς. Ενίοτε θα κάνουν like στις φωτογραφίες του προφίλ σου ή της γάτας σου, αλλά σπάνια σ’ ό,τι σοβαρό καταθέσεις (εκτός αν έχουν άμεσο συμφέρον). Θεωρούν είτε ότι μπαίνεις στα «χωράφια» τους όντας μη ειδικός και «χρισμένος» είτε ότι το παίζεις λόγιος και προσπαθείς να τους κάνεις μάθημα (δύσκολα θα στο συγχωρήσουν αυτό!). No worries εφόσον έχεις μια day job και δεν περιμένεις να ζήσεις από κανέναν. Να θυμάσαι πάντα: εσύ γράφεις για την κα@λα σου και για το πνεύμα του… Steiner. Προσπέρασέ τους.
- Μη γίνεις σαν τους άλλους. Μην αποκτήσεις νοοτροπία στρατού. Όταν εμφανιστεί ένας νέος «συνάδελφος» που έχει άποψη και λόγο, μην τον αγνοήσεις, μην επιχειρήσεις να τον «θάψεις» μέσω της αδιαφορίας. Να πεις τον καλό λόγο (πόσο σπάνιο αυτό, λες και τον πληρώνουν απ’ την τσέπη τους), να αντιδράσεις στις αναρτήσεις του εφόσον το βρίσκεις σωστό. Απόδειξε στον εαυτό σου και στους τρίτους ότι υπηρετείς/ -τε ένα όραμα πολύ σημαντικότερο από τους εκάστοτε ταπεινούς λειτουργούς του.
- Μην γίνεις όμως ποτέ πικρόχολος, φοβικός, εριστικός. Κανείς δεν σου οφείλει τίποτα! Μην αναρωτιέσαι συνεχώς γιατί ο Χ, γιατί ο Ψ… Μην επανέρχεσαι μετρώντας likes και επαινετικά/ απορριπτικά σχόλια. Δεν έχει την παραμικρή σημασία. Ακόμα και τα έργα σημαντικών θνητών χάθηκαν στον χρόνο, πόσο μάλλον οι ταπεινές σου αναρτήσεις. Εξάλλου, μόνος σου επέλεξες να βγεις στο φως της γλίσχρας αυτής δημοσιότητας. Αν στο τέλος της πορείας σου δεν εξέλθεις πιο σοφός, πιο ώριμος απ’ τη διαδικασία, τότε άδικος ο κόπος, άδικα τόσα χρόνια αναγνώσεων («η διεύρυνση του εαυτού» ποτέ δεν ευοδώθηκε από likes, καρδούλες και care).
- Τέλος, το προφανές: Είσαι ο μόνος που γνωρίζει τι πραγματικά αξίζεις. Μην αμφισβητήσεις ποτέ ριζικά τον εαυτό σου. Άσε όμως τα κείμενά σου να μιλήσουν για εσένα. Μην γίνεις ποτέ πιο ενδιαφέρων απ’ τις αναρτήσεις σου.
Συμβουλές προς επίδοξους βιβλιοκριτικούς
Δημοσιεύτηκε
Αναγνώσεις 
Μπράβο Φώτη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!