Η προσταγή της εξωτερίκευσης

Δεν είναι όλα προς έκθεση. Σ’ έναν πολιτισμό που επιβραβεύει την προβολή, την εξωτερίκευση, συνδυάζοντάς τη με την ευτυχία που πωλείται ως ένα ακόμα προϊόν, κάποιοι προτιμούν να μην εκθέτουν στην Γκαλερί της Άχραντης Αισιοδοξίας τα σώψυχά τους.

Λέω «προτιμούν» και όχι «επιλέγουν», καθότι δεν είναι τα πάντα θέμα επιλογής, με άλλα λόγια θέλησης. Ετούτη η σύγχρονη εμμονή στην απόλυτη κυριαρχία της βουλησιαρχίας, στο γεγονός ότι όλα είναι στο χέρι μας, ότι τα πάντα είναι θέμα θέλησης προκαλεί τουλάχιστον καχυποψία, καθώς δείχνει να αγνοεί όλο το υποσυνείδητο πλέγμα εσωτερικών διαμορφώσεων που έχουν δομήσει τον ενήλικο εαυτό μας, περιορίζοντας σε σημαντικό βαθμό τις θύρες εξόδου από τις οποίες «ελεύθερα επιλέγουμε» κάποια.

Αλλά για να επανέλθω στο προκείμενο, υπάρχουν άνθρωποι που υποσυνείδητα και εν συνεχεία συνειδητά αντιστέκονται στην επιβραβευμένη προσταγή της εξωτερίκευσης των αισθημάτων τους. Δεν προσημαίνω θετικά ή αρνητικά το γεγονός, καθότι η αυτοσυγκράτηση, η εσωτερίκευση, η αυτοπειθαρχία έχει το τίμημά της, προκαλεί ίσως περισσότερα προβλήματα από όσο το αντίθετό της – τόσο στο ίδιο το υποκείμενο όσο και σε όσους απευθύνεται. Εκείνο που θέλω να στηλιτεύσω είναι ετούτη η εμμονή με την εξωτερίκευση, τη συμπερίληψη στον ολοένα διευρυνόμενο κύκλο των Αποφασισμένων, όλων εκείνων που έχουν αποφασίσει να ευτυχήσουν με το ζόρι, να βγάλουν τα πάντα στο φως, να κερδίσουν την ημέρα, να αλλάξουν τώρα τη ζωή τους, συμπαρασύροντας και τους άλλους στη χαρά τους – σε ένα ατελείωτο πανηγύρι αναγέννησης.

Εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία και ευτυχία, δεν είμαι πικρόχολος ή κακός, θέλω γύρω μου χαρούμενους ανθρώπους, έστω για συμφεροντολογικούς λόγους, αλλά θα κρατήσω μια σοβαρή επιφύλαξη για ετούτο το ναρκωτικό που μου προκαλεί αυτόματη συστολή με την υπερβολή του. Ποιος είπε ότι κάνουμε τα πάντα για το καλό μας, ότι όλες οι πράξεις ή οι σκέψεις οφείλουν να έχουν θετικό αποτέλεσμα, ότι η πρόοδος και η εξέλιξη είναι απαραίτητα στοιχεία όσον αφορά τον πυρηνικό μας εαυτό; Υπάρχουν βάθη που απεχθάνονται το φως, καταπακτές που δεν πρέπει να ανοιχτούν, απάτητα δάση που η παρουσία οποιουδήποτε θα καταστρέψει την ομορφιά τους, τη μοναδικότητά τους. Πιο δίπλα, έχει φιλόξενα πάρκα για τους υπόλοιπους.

Advertisement

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s