Ικανοποιητική ανάλυση σχετικά με το mentalité και τη διαχρονικότητα του συντηρητικού φαντασιακού, με σαφή προτεραιότητα στον αγγλο-αμερικανικό «κορμό» του.
Ξεκινώντας από την εποχή του προπάτορα E. Burke, περνώντας στον Friedrich Hayek, την περιβόητη (και παντελώς ατάλαντη btw) Ayn Rand, ως και τους ουραγούντες Neocons της εποχής μας, επιχειρείται η ανασκόπηση των βασικότερων ιδεών, ιδεοληψιών και πρακτικών του συντηρητικού ρεύματος της ιστορίας (με ευθαρσώς επικριτική διάθεση, δεδομένου πως ο συγγραφέας εμφορείται από τις ιδέες του αντίπαλου «στρατοπέδου»).
Τώρα, για ποιους ακριβώς λόγους το ζήτημα αυτό θα έπρεπε να απασχολεί κάποιον/α, απάντηση δεν έχω. Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον γράφοντα: Στην παρούσα -παθητικής ενατένισης, άρα σαφώς «συντηρητικής», σύμφωνα με τους ασαφείς ιδεολογικούς διαχωρισμούς που δίνουν προτεραιότητα στην πράξη- φάση της ζωής μου, οι λόγοι είναι αμιγώς εγκυκλοπαιδικής φύσης.
Εν τέλει, μιας και τα βιβλία του είδους ποτέ δεν καταλήγουν σε εκείνους που υποτίθεται πως απευθύνονται, η μεγάλη μάζα των ανθρώπων θα συνεχίσει να πιστεύει και να πράττει, όπως αυτή πιστεύει και πράτει – nunc et semper…
Τούτου δοθέντος, πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον ανάγνωσμα.
Αναγνώσεις 