Κατά καιρούς στο παρελθόν είχα έρθει σε επαφή με το έργο του Ρουσσώ κυρίως μέσω αναφορών από τρίτους συγγραφείς. Ήγγικεν η ώρα για το «real thing» και το αποτέλεσμα με εξέπληξε ευχάριστα, ομολογώ.
Βρήκα πραγματικά απολαυστικό το κείμενο και την παράθεση επιχειρημάτων, πολλώ δε μάλλον που μέρος ή όλο έχει παρατεθεί, αντιγραφεί, κλαπεί κλπ. ανηλεώς!
Δεν γνωρίζω κατά πόσον οι υπό εξέταση έννοιες όπως η Γενική βούληση, η διάκριση φυσικού και πολιτικού δικαίου, γενικού και ειδικού συμφέροντος, νόμου, ισχύος κ.ο.κ. αφορούν ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, κατακερματισμένο, με πολίτες που φέρουν κατ’ όνομα μόνον τον τιμητικό αυτό τίτλο, στους οποίους προφανώς συμπεριλαμβάνομαι και εγώ.
Σε κάθε περίπτωση, είμαι πολύ μικρός για να κάνω προβλέψεις, αλλά πολύ μεγάλος για να είμαι οπτιμιστής.
Κοντολογίς, το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» ανήκει στα εκ των ων ουκ άνευ αναγνώσματα, αν όχι ως «οδηγός πλεύσης» (η μεταμοντέρνα κατάσταση φρικιά εμπρός στους οδηγούς και τις οδηγίες), τουλάχιστον ως βασική γνώση θέσμισης του δυτικού modus operandi.
Αναγνώσεις 