Όχι, το «Σπίτι από φύλλα» δεν «θα αλλάξει τη ζωή σου» – κανένα βιβλίο δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο, αν αυτό αποτελεί παρηγοριά. Ούτε πρόκειται περί Αριστουργήματος – αυτά γράφτηκαν ήδη, και η πληθωριστική χρήση του όρου για τη σύγχρονη λογοτεχνία έχει ήδη υποσκάψει το όποιο εγχείρημα εν τη γενέσει του.
Τι μένει λοιπόν; Η πρωτοτυπία στο περιεχόμενο. Πρόκειται περί επιτυχίας, εν τέλει, μιας και ακόμα και αυτό αποτελεί διακύβευμα για την πλειονότητα των σύγχρονων αναγνωσμάτων.
Η πληθώρα παραπομπών και υποσημειώσεων, η παράθεση υπαρκτής και μη βιβλιογραφίας και προσώπων, η μορφή και το σχήμα των τυπογραφικών και των σελίδων, όλα αυτά προσδίδουν σε μια κλασική ιστορία «φαντασίας-τρόμου» ενδιαφέρον (αν και όλα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν, βλ. Σουρεαλιστές, Ντανταϊστές, Μεταμοντέρνοι κ.λπ.).
Έχω γίνει κουραστικός να επαναλαμβάνω πως και οι… έρμοι οι «επίγονοι», κάπως θα πρέπει να διαφοροποιηθούν. Κατά πόσον αυτός είναι ο τρόπος, δεν έχω τη νοητική/γνωστική επάρκεια να το (ανα)γνωρίζω. Εκείνο όμως που με -σχετική- σιγουριά θα αντιπαρέλθω, είναι η οποιαδήποτε σύγκριση με συγγραφείς όπως ο Pynchon ή ο Κορτάσαρ – απλά οφείλω να υποκλιθώ στις (δια)χειριστικές ικανότητες του σύγχρονου marketing.
Όχι, δεν υπάρχει κάποια υψηλή Τέχνη εδώ, υπάρχει όμως υψηλή δεξιότητα, αίσθηση ρυθμού και χειρισμού του υλικού. Ο συγγραφέας είναι εξαιρετικά ευφυής και έχει κατορθώσει να ενσωματώσει μεταμοντέρνες τεχνικές από τους μεγάλους του είδους, εκλαϊκεύοντάς τες προς χάριν του ευρύτερου κοινού. Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό, αν και καλό είναι να αποδίδουμε τα εύσημα εκεί που πρέπει, προτού αναγορεύσουμε οποιονδήποτε σε Προφήτη μιας νέας λογοτεχνικής εποχής και το έργο του αναδειχθεί σε cult, με ό,τι αυτό επιφέρει στο «χρηματιστήριο λογοτεχνικών αξιών».
Κατά τα λοιπά, διακρίνονται αρκετά στοιχεία εύκολου εντυπωσιασμού, κυρίως στα μέρη του Truant, τα οποία είναι και τα πλέον αδύναμα, πιστεύω: συνεχής παράθεση ψυχολογικών τραυμάτων, και σεξουαλικών συνευρέσεων, με πρόζα «ποιητική» που επιχειρεί να προωθήσει τον μύθο του «καταραμένου» – αυτό και αν έχει γίνει πολύ καλύτερα! Σαφώς πιο ενδιαφέροντα, κατά τη γνώμη μου, τα μέρη του Zampanò.
Τούτων δοθέντων, απόλαυσα το βιβλίο αυτό (ακόμα και στη θλιβερή PDF μορφή του) και πιστεύω πως είναι ένα από τα κορυφαία στο είδος του.
Αναγνώσεις 