Βαυκαλίζονται πως μπορούν να διακρίνουν παντού την ομορφιά, αρκεί μόνο να την αναζητήσουν. Πώς φαίνεται ότι δεν έχουν κοιτάξει για -λίγη έστω- ώρα στην άβυσσο της ψυχής τους.
Όχι πως το κάλλος δεν υπάρχει, απλά είναι συνήθως μια εφήμερη υποψία, ένα μετείκασμα ζωής, μια γωνιά σε απόμερο σοκάκι που αίφνης στρίβεις και σε οδηγεί σε κήπο ονείρου και ψευδαίσθησης.
Ακόμα πιο συχνά όμως, η άβυσσος του είναι σου θα σε τραβήξει πάλι πίσω και ξανά κάτω και όλο και πιο βαθιά. Εκεί που εφιάλτες ζοφεροί καραδοκούν.
Αναγνώσεις 