Αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν «πραγματικότητα» δεν είναι τελικά τίποτε περισσότερο από την προσωπική τους αντίληψη και μετάφραση του επιστητού. Η κυρίαρχη αυτή ανάγνωση αποτελεί το κεντρικό πλαίσιο αναφοράς, μιας και η κοινωνική –ενίοτε αγελαία- φύση του ατόμου το ωθεί στην αγκαλιά της πλειοψηφίας.
Η «ωρίμανση», επομένως, αδιάλειπτα συνεπάγεται έναν σταδιακό απεγκλωβισμό από την προσωπική θέαση του κόσμου, από τον ιδιαίτερο τρόπο αντίληψης του υπάρχοντος, προκειμένου να ενταχθείς στην ολότητα. Το τίμημα, βέβαια, είναι σχεδόν πάντοτε υψηλό: να απωλέσεις την ατομικότητά σου, ανταλλάσσοντας τον αέναο τρόμο της αβεβαιότητας με την αγλαή τρυφηλότητα της πίστης σε μια κοινή ιδέα. Για τους «oi Polloi» δεν τίθεται καν το δίλημμα.