Πέραν του κλασικού θέματος της ανόδου και της πτώσης των Μπούντεμπροκ, ταυτόχρονα με την παρακμή μιας ολόκληρης κοινωνίας και εποχής, το αριστουργηματικό αυτό βιβλίο παρακολουθεί τη σταδιακή, επίπονη απελευθέρωση του τελευταίου της οικογενείας από τα δεσμά του συμβατικού του ετεροκαθοριζόμενου εαυτού.
Και η στιγμή της καταστροφής είναι ταυτόχρονα και στιγμή λύτρωσης. Ο Ιεροφάντης Μαν στην πλέον εξαίσια στιγμή του, μας θυμίζει πως η λογοτεχνία είναι ενίοτε έργο επίμοχθο τέτοιο που αρμόζει στους ανδρείους του Πνεύματος.
Αναγνώσεις 