Η Πτώση ενέχει πάντα τραγική διάσταση, όταν αποτελεί πράξη προαναγγελθείσα και αδήριτη. Ο ήρωας του «Κάτω από το Ηφαίστειο» εγκλωβίζεται στη σπείρα του αφανισμού, αναζητώντας τη λύτρωση στη λήθη του ποτού και της ανυπαρξίας.
Καμία παρηγοριά στα ανθρώπινα, στην αγάπη, στους εορτασμούς της Ημέρας των Νεκρών που αποτελεί το σκηνικό της Πτώσης. Παραληρηματική γραφή ενίοτε, βουτηγμένη στις αναθυμιάσεις του αλκοόλ και μια ηδονική σκιαγράφηση του κενού που καλεί ανέλπιδα εκείνους που έθρεψαν τους δαίμονές τους με τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις τους.
Αναγνώσεις 